Clara Lieu , Shadows
What a great anonymity Death is.
Τι τεράστια ανωνυμία ο θάνατος.
(Και τι Μνήμη,
Θεέ μου!
Κ α ν έ ν α
Δεν ξεχνάει!)
Γιάννης Πατίλης
(And what Memory,
My God!
N o o n e
Is forgotten!)
Yiannis Patilis
‿‿‿‿‿‿‿‿‿‿‿‿
‿‿‿‿‿‿‿‿‿‿‿‿
Τι τεράστια ανωνυμία ο θάνατος.
(Και τι Μνήμη,
Θεέ μου!
Κ α ν έ ν α
Δεν ξεχνάει!)
Γιάννης Πατίλης
Δεν ξέρω τον κόσμο
ReplyDeleteΠριν απ’ την πτώση του.
Ξέρω μόνο την πτώση.
Γι’ αυτό καθημερινώς την εορτάζω.
Ιδίως τα μεγάλα φωτεινά μεσημέρια.
Όταν κάθομαι στις ερημωμένες πλατείες
Και χαϊδεύω με τα μάτια μου
Αυτά τα θρύμματα.
Τις απτότατες αποδείξεις
Της ζωής μου.
(Αφού ζωή είναι αυτό
Που θρυμματίζεται.)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΤΙΛΗΣ
Το αγαπώ κι εγώ αυτό!
ReplyDeletehttp://hellenicpsycheandpoeticeros.blogspot.gr/2015/01/giannis-patilis-hot-noon.html
:-)
Φαίνεται πως συμφωνούμε. Διαλέγω τότε κάτι άλλο:
ReplyDeleteΔεν βλέπω γιατί να φύγω.
Να πάω πού;
Πού θα ‘βρω τόσα ερείπια.
Τόσα κομμάτια του ολόκληρου.
Καλύτερα εδώ.
Ανάμεσα στα ερείπια του χθες
Και σ’ αυτά που έρχονται.
Γιάννης Πατίλης, από τη συλλογή Ζεστό Μεσημέρι (1984)
Ω!! Το πέτυχες αυτήν τη φορά! Δεν το θυμάμαι αυτό! Υπέροχο καλή μου, Ρόζα
ReplyDelete