Thanassis Kostavaras

Henri Manguin, Sleeper, 1918

                                     

Dreamlike Eros

The way you are, a dream.

The way you are, a light shiver of the breeze

sound of a flute coming from the echanted forest

In this way stand by me.

Face touched by a wizzard of Love

Body conquered by impetuous desire.

Stand by me as long as possible.

And let the hours not wake me.

A sweet bird's singing

never let me out of your embrace.

But like this, flooded by this timeless bliss

from the one to the other sleep let me pass, the longest.

Thanassis Kostavaras, The tranfigurations of the gardens, 2003



ΕΝΥΠΝΙΟΣ ΕΡΩΣ


Έτσι όπως είσαι, όνειρο.
Έτσι όπως είσαι, ανάλαφρο σκίρτημα αύρας
ήχος φλογέρας που έρχεται απ' το μαγεμένο δάσος
Έτσι μείνε κοντά μου.
Πρόσωπο αγγισμένο από έναν μάγο Έρωτα.
Σώμα πολιορκημένο απ' τον αχαλίνωτο πόθο.


Μείνε κοντά μου όσο γίνεται περισσότερο.


Κι ας μη με ξυπνήσουν οι ώρες.
Έστω πουλιού γλυκό κελάηδισμα
ας μη με βγάλει απ' την αγκάλη σου.

Μα έτσι, πλημμυρισμένος απ' αυτή την άχρονη ηδονή
από τον έναν, στον άλλον ύπνο ας περάσω, τον βαθύτερο.



Θανάση Κωσταβάρα, από την συλλογή ¨Οι μεταμορφώσεις των κήπων", Μεταίχμιο, 2003

Thanassis Kostavaras

                                              Christos Bokoros , She, sleeping, 1986


Only to look at you
Even if my eyes
are two sad birds.
Even if my voice gets lost
behind an anxious smile.
Just to be worth one of your looks
is enough for me.
I get transformed.
I become air to embrace you.
I become caress and whisper.
And if I don't fly away , If I don't get lost
it 's because I can't get away from you.
I am deeply rooted in our Love.
I become a tree, full of branches and leaves
in bloom with white and red flowers
I dress up only to please you
and as if full of nightingales
I sing to you.
I talk to you in another, unknown language
I send you messages from the constellations of the dream.
I touch you like a fluff;
like a gentle breeze, deriving from an unearthly light.
I the coward, the obscure,the embarrassed
I write passionate poems to you.


Thanassis Kostavaras, "Metamorphoses in Love" from the collection "Greetings"



Και μόνο να σε κοιτάζω.
Κι ας είναι τα μάτια μου
δυο λυπημένα πουλιά.
Κι ας χάνεται η φωνή μου
πίσω από ένα φοβισμένο χαμόγελο.
Έστω και μόνο να μ' αξιώνεις μ' ένα σου βλέμμα.
μου φτάνει.
Μεταμορφώνομαι.
Γίνομαι αέρας να σ' αγκαλιάζω.
Γίνομαι χάδι και ψίθυρος.
Κι αν δεν πετάω μακριά σου, αν δεν χάνομαι
είναι γιατί δεν μπορώ να φύγω από κοντά σου
Είμαι βαθιά ριζωμένος στον Έρωτα μας.
Γίνομαι δέντρο, γεμίζω από κλώνους και φύλλα
ανθίζω σε άσπρα και κόκκινα άνθη
στολίζομαι μόνο για να σ’ αρέσω
και σαν να είμαι γεμάτος αηδόνια
σου τραγουδώ.
Σού μιλώ σε μιαν άλλη, άγνωστη γλώσσα
σου στέλνω απ’ τους αστερισμούς του ονείρου, μηνύματα.
Σ’ αγγίζω σαν χνούδι∙
σαν τρυφερή αύρα, σαν από κάποιο υπερκόσμιο φως.
Εγώ ο δειλός, ο σκοτεινός, ο αμήχανος
σου γράφω παθιασμένα ποιήματα.

Θανάσης Κωσταβάρας, ''Οι μεταμορφώσεις στον Έρωτα'' από τη συλλογή "Χαιρετισμοί"

Thanassis Kostavaras

                                                                                              Marco Battaglini

Poetics

As for me that don't even know yet if I believed in God

I have just  lived for the pleasure of talking with angels

 at nights.


Thanassis Kostavaras, the fear of the acrobat, 1989

♠  ♠  ♠

Ποιητική

Κι εγώ που δεν ξέρω ακόμα αν πίστεψα στο Θεό

έζησα μόνο για νά  'χω την τύχη να συνομιλώ με. τους αγγέλους

τα βράδια.


Θανάσης Κωσταβάρας, Ο φόβος του ακροβάτη,1989

Thanassis Kostavaras

                                                Beth Conklin, here on Earth. (Innocence).

So much I loved you

that I believed I had touched innocence.

And being a wolf

I came scratching at your door.

For you to come out and throw just a tender glance to me

and make my eyes clouded from happiness.


So much I loved you

that I believed I became invisible.

I became air always to be with you.

To touch you with the legends of the woods

to describe you the shadows of the sea.

And give you away the spells,

the magic spells asked for Paradise to be open.



So much I loved you

that I believed I am immortal.

That no snow can touch me , no darkness

no fear of death

can cross my warm heart.



Beside the fear that one day you may forget me

Come across me as if I never were.

As if I never were next to you like a rustling of the woods,

like a breath

like a wolf who asks nothing more

than your tender look.


So much I loved you

That I believed only if I lose you

only then can I be touched by death.


Thanassis Kostavaras




Τόσο πολύ σ' αγάπησα

που πίστεψα πως είχα αγγίξει την αθωότητα.

Κι ενώ ήμουνα λύκος

ερχόμουν να γρατσουνήσω την πόρτα σου.

Να βγεις να μου ρίξεις έστω μόνο μια τρυφερή σου ματιά

και να βουρκώσουν από ευτυχία τα μάτια μου.



Τόσο πολύ σ' αγάπησα

που πίστεψα πως έγινα αόρατος.

Έγινα αέρας να βρίσκομαι πάντα κοντά σου.

Να σ' αγγίζω με τους θρύλους του δάσους

να σου περιγράφω τους ίσκιους της θάλασσας.

Και να σου φανερώνω τα λόγια

τα μαγικά λόγια που ζητάει για να ανοίξει ο Παράδεισος.



Τόσο πολύ σ' αγάπησα

που πίστεψα πως είμαι αθάνατος.

Πως κανένα χιόνι δεν μπορεί να μ' αγγίξει, κανένα σκοτάδι

κανένας φόβος του θανάτου

δεν μπορεί να περάσει απ' τη ζεστή μου καρδιά.



Έξω απ' το φόβο πως ίσως μια μέρα θα με ξεχάσεις.

Θα περάσεις πλάι μου σαν να μην υπήρξα, να μη σ' άγγιξα.

Να μην ήρθα κοντά σου, σαν ένα θρόισμα του δάσους,

σαν ένας αέρας

σαν ένας λύκος που δεν ζητάει τίποτ' άλλο

παρά μια τρυφερή σου ματιά.



Τόσο πολύ σ' αγάπησα.

Τόσο που πίστεψα πως μόνον όταν σε χάσω

τότε μόνον θα μπορέσει να μ' αγγίξει ο θάνατος.



Θανάσης Κωσταβάρας (Η μακρινή άγνωστη χώρα , 1999)