Nikos-Alexis Aslanoglou

                                     
                                      Parviz Payghamy, wild flower

Even if you all ravaged my stadium

Even if you all  ravaged my stadium my heart is
a red brick and a costruction material
like a harmonica in the demolition

Even if this field is parched by the sun
I 'll become fresh fruit flower dusk
making your childish eyes blossom.

Even if it rains in the small station I 'll drag
your music into the ruins
like light spent in the sink.


Nikos-Alexis Aslanoglou, Poems for a summer, 1963

Κι αν μου ρημάξατε το γήπεδο

Κι αν μου ρημάξατε το γήπεδο η καρδιά μου είναι
κόκκινο τούβλο και υλικό για οικοδομές
σα φυσαρμόνικα μέσα στην κατεδάφιση

Κι αν τσουρουφλίζεται στον ήλιο αυτός ο κάμπος
θα γίνω δροσερός καρπός λουλούδι απόβραδο
βλασταίνοντας τα παιδικά σου μάτια

Κι αν βρέχει στο μικρό σταθμό θα σέρνω
τη μουσική σου μέσα στα χαλάσματα
σαν ξοδεμένο φως στο νεροχύτη.

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Ποιήματα για ένα καλοκαίρι ,1963

Nikos- Alexis Aslanoglou

                                                   Aristomenis Angelopoulos, Man by the door

Oath

You that have covered me with your dense anonymity

traveller of the night that has passed

you I have never memorized- but you stood

so deeply mine, so untouched

in the mingling of the rest, so clumsy

in their shouts and haughty
yet so authentic and vulnerable

in your slightest vibrations, as

what we have lived or hoped for is meant to be

in a trill or in a tear always missed 

Traveller of the night that has passed

poetic eloquence, technique of a verse that can be learned

suppleness of an expression consciously conquered

climaxed emotion you can direct

Not a single erotic verse anymore, I swear to you.

Nikos Alexis Aslanoglou

Όρκος

Συ που με κάλυψες με την πυκνή ανωνυμία σου
ταξιδιώτη της νύχτας που έφυγε
εσένα που δεν αποστήθισα ποτέ – μα στάθηκες
τόσο βαθιά δικός μου, τόσο ανέπαφος
μέσα στον συμφυρμό των άλλων, τόσο αδέξιος
μες στους αλαλαγμούς των κι ακατάδεχτος
τόσο μα τόσο αυθεντικός κι όμως ευάλωτος
μες στους παραμικρούς σου κραδασμούς, καθώς
αυτό που ζήσαμε ή ελπίσαμε είναι γραφτό
σ’ ένα τρεμούλιασμα ή σ’ ένα δάκρυ πάντα ν’ αστοχήσει

 
Ταξιδιώτη της νύχτας που έφυγε
ποιητική ευγλωττία, τεχνική ενός στίχου που μαθαίνεται
ευλυγισία μιας έκφρασης που καταχτιέται ενσυνείδητα
συγκίνηση κορυφωμένη που την κατευθύνεις 

Ούτ’ ένα στίχο πια ερωτικό, στ’ ορκίζομαι 

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

Nikos Alexis Aslanoglou

 

                                                                  Abbott Fuller Graves, On the deck

 Let us suppose...

Let us suppose that all went well
that we travelled together and the city glowed
and the deck was filled with music
and the sea was ours and the land
was flowery like an orchard in bloom
let us suppose we travelled infinitely
and your love welled in your eyes-

No need to talk , no remedy can be of use
no change in blood can last.

Nikos Alexis Aslanoglou

v  v  v  v  v

Κι αν υποθέσουμε...

Κι αν υποθέσουμε πως όλα έρχονταν καλά 
και ταξιδεύαμε μαζί κι η πόλη έφεγγε   
και το κατάστρωμα πλημμύριζε στη μουσική 
κι η θάλασσα ήταν δική μας κι η στεριά  
λουλούδιαζε σαν ανθισμένο περιβόλι 
αν υποθέσουμε πως ταξιδεύαμε παντοτινά
κι η αγάπη σου ανάβλυζε μέσα στα μάτια -

Τι κουβεντιάζουμε, κανένα γιατρικό δεν ωφελεί 
καμιά αλλαγή στο αίμα δεν αντέχει.

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου, Νοσοκομείο εκστρατείας, 1972

Nikos -Alexis Aslanoglou

                                                                                     Spyros Kolyvas

Sentimental Song

If you leave from where the sea mingles with the music and the lights
remember it's cold in this strange world
I have nothing but tears
that play with the damp light of the street

Nikos Alexis Aslanoglou (Difficult death)

z    z    z    z

  

Αισθηματικό τραγούδι Αν φύγεις εκεί που η θάλασσα σμίγει με μουσικές και με φώτα να θυμάσαι κάνει κρύο σ’ αυτό τον παράξενο κόσμο δεν έχω τίποτε άλλο, μόνο δάκρυα που παίζουν με το μουσκεμένο φως του δρόμου Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

(από το Ο Δύσκολος Θάνατος, Νεφέλη 1985)