Angeliki Lalou

                                                                           William Turner

Look at how you hold yourself

At the edge of the night

Darling

And the city bows

Lights are turned on in the streets

In the houses open windows

You can still smell the spring

It feeds the desire in its scent

To surrender to you

That's what I want

In the kiss

All to become life

And let go the words

In the burning clouds


Angeliki Lalou




Κοίτα πώς κρατιέσαι

Στην κόψη της νύχτας

Μάτια μου

Κι η πόλη υποκλίνεται

Ανάβουν τα φώτα στους δρόμους 

Στα σπίτια ανοιχτά παράθυρα 

Μυρίζει ακόμα η άνοιξη 

Τρέφει στο άρωμά της τον πόθο 

Να σου παραδοθώ 

Αυτό θέλω μόνο 

Μες στο φιλί

Όλα ζωή να γίνουν

 
Κι ας χαθούν οι λέξεις 

Στα φλεγόμενα σύννεφα


Αγγελική Λάλου

Angeliki Lalou

       

                                           Lionel Walden, Night train, (1861-1933)

We count losses

We file defeats

One after another

We spend our time

On lonely platforms

Always waiting

For the wrong train

Usually delayed

A lifetime and two days

Suitcases are kept in the customs

Or forgotten in the missing luggage

And the hands lost  in pockets

Hiding  our embarrassment

When there is nothing left to hold anymore

Just sand on the fingers

To build the castles of memories

In every step we take

And to have them ruined

As soon as we turn our back

In our absentia


Angeliki Lalou

Μετράμε απώλειες

Στοιχίζουμε ήττες

Τη μία πάνω στην άλλη

Περνάμε τον καιρό μας

Σε μοναχικές αποβάθρες

Περιμένοντας πάντα

Το λάθος τρένο

Που ως συνήθως αργεί

Μια ζωή και δυο μέρες

Οι βαλίτσες κρατημένες στο τελωνείο

Ή ξεχασμένες στα απολεσθέντα

Και τα χέρια χωμένα στις τσέπες

Να κρύβουν την αμηχανία

Πως δεν έμεινε τίποτα πια να κρατήσουν

Μόνο άμμος στα δάχτυλα

Να χτίζονται κάστρα από αναμνήσεις

Σε κάθε μας βήμα

Και να γκρεμίζονται

Μόλις γυρίσουμε την πλάτη

Ερήμην μας




Αγγελική Λάλου

Angeliki Lalou

                                     Photo A. Lalou

Every night

I throw my heart to the sea

every dawn

I find it on the sand

a stone

washed ashore by the wave

I clean it from the seeweeds

I wash it from the seasalt

I engrave stories on top

and carry it for a while

in my pockets 

since you refused it

and gave it back to me

till it gets dark again

to throw it back to the sea

a recurrent sacrifice

with the hope it's all over one day

and my offer is accepted

by keeping my heart

in your seabottom

among seashells

and other human wrecks

 

Angeliki Lalou

 

 

z    z    z    z

 

 

Κάθε βράδυ

ρίχνω την καρδιά μου

στη θάλασσα

κάθε αυγή

τη βρίσκω στην άμμο

πέτρα που το κύμα

την ξέβρασε

την καθαρίζω από τα φύκια

την πλένω από το αλάτι

σκαλίζω πάνω της ιστορίες

για λίγες ώρες την κουβαλάω

στις τσέπες

από τότε που την αρνήθηκες

και μου την έδωσες πίσω

ώσπου να βραδιάσει ξανά

και να τη ρίξω πάλι στη θάλασσα

μια επαναλαμβανόμενη θυσία

με την ελπίδα να τελειώσει κάποτε

και να δεχτείς την προσφορά μου

κρατώντας την καρδιά μου στο βυθό σου

ανάμεσα σε κοχύλια 

και άλλα ανθρώπινα ναυάγια

 

Αγγελική   Λάλου

 

 

Angeliki Lalou

                                                      photo, Elliott Erwitt, 1955

So foolish lovers'
promises
leaves rustling
false oracles
and hackneyed
lips bleed
in fake kisses
the tongue stumbles
upon those impertinent oaths
yet this story
"once upon a time"
carries on well in fairy tales
but in life
very rarely
"they lived happily ever after."

Angeliki Lalou

z  z  z  z


Ανόητες των εραστών
οι υποσχέσεις
φύλλα που θροΐζουν
χρησμούς αναληθείς
και χιλιοειπωμένους...
ματώνουν τα χείλη
στα ψεύτικα φιλιά
σκαλώνει η γλώσσα
στους αναιδείς όρκους
κι όμως αυτή η ιστορία
"μια φορά κι έναν καιρό"
καλά κρατεί στα παραμύθια
μα στη ζωή
πολύ σπανίως
"έζησαν αυτοί καλά
κι εμείς καλύτερα..."




Αγγελική Λάλου

Angeliki Lalou, Blue Monday

                                                        Photo by Alfred Stieglitz, Berlin, 1889

Blue Monday

And what is the use
of words
They neither root
nor flourish
nor give fruit
besides
they are unable
to cover you
to warm you
to keep your bloody hand
just a mirage
an illusion
or maybe best
a placebo pill
an analgesic
against temporary
melancholia

Angeliki Lalou

—   —  —   —

"Blue Monday"

Και σε τι ωφελούν
άραγε οι λέξεις
ούτε ριζώνουν
ούτε ανθίζουν
ούτε δίνουν καρπό
και πάλι ανίκανες είναι
να σε ντύσουν
να σε ζεστάνουν
να σου κρατήσουν βρε παιδί μου το χέρι
μια οφθαλπάτη είναι
μια ψευδαίσθηση
ή στην καλύτερη περίπτωση
ένα χάπι placebo
τύπου παυσίπονο
κατά της παροδικής
μελαγχολίας.

Αγγελική Λάλου