Tolis Nikiforou

Lawrence Alma Tadema, A World Of Their Own, 1905(detail)

When tomorrow becomes today

when we meet in spring
in a next life
look  again
deep into my eyes
remember my touch

how desperately 

I had once fallen in love with you.

when tomorrow becomes today

in Valparaiso or in Vladivostok

in a remote planet of our galaxy

don't forget me.

over our little self

and beyond death

let the two of us become forever

that everlasting flame on the ground

a red cloud in the sky.

 Tolis Nikiforou,  Lighted Windows 2014

Όταν το αύριο γίνει τώρα

όταν την άνοιξη συναντηθούμε
σε μια επόμενη ζωή να με κοιτάξεις πάλι
βαθιά στα μάτια
να θυμηθείς το άγγιγμά μου
πόσο απελπισμένα
σε είχα κάποτε αγαπήσει.

όταν το αύριο γίνει τώρα
στο Βαλπαραΐζο ή το Βλαδιβοστόκ
σ' ένα πλανήτη μακρινό του γαλαξία
μη με ξεχάσεις.

πάνω απ' τον μικρό μας εαυτό
και πέρα από τον θάνατο
εσύ κι εγώ να γίνουμε για πάντα
στο χώμα η φλόγα που δε σβήνει
κόκκινο σύννεφο στον ουρανό.

Τόλης Νικηφόρου, Φωτεινά Παράθυρα, 2014

Tolis Nikiforou ,enigma

                                                                                       Panayiotis  Tetsis , Hydra

Enigma

In some magical way
memory has become expectation
and all my dusty days
have been washed in your eyes.

Sunday is shining in the neighourhood
like a freshly ironed shirt

so what's that shiver
that exquisite glow
the sparkles through the half open window
the forgotten scent on the ground
the music I hear again in my balcony
what is that red bird
between the branches
intoxicating as spring?

voice , breath,
lighthearted walking
or sudden smile
what is that miracle?

Tolis Nikiforou (a piece of chalk on the blackboard 2012)




Αίνιγμα

Με κάποιο τρόπο μαγικό
η ανάμνηση έχει γίνει προσμονή
κι όλες οι σκονισμένες μέρες μου
έχουν λουστεί στα μάτια σου.

Αστράφτει η Κυριακή στη γειτονιά
σαν καθαρό πουκάμισο φρεσκοσιδερωμένο

λοιπόν τι να' ναι αυτό το ρίγος
αυτή η εξαίσια λάμψη
οι σπίθες στο μισάνοιχτο παράθυρο
το ξεχασμένο άρωμα στο χώμα
η μουσική που πάλι ακούω στο μπαλκόνι μου
τι να'ναι αυτό το κόκκινο πουλί
ανάμεσα στα φύλλα
μεθυστικό σαν άνοιξη;

φωνή, ανάσα, ανάλαφρο περπάτημα
ή ξαφνικό χαμόγελο
τι να'ναι αυτό το θαύμα;


Τόλης Νικηφόρου (Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα 2012)  

Tolis Nikiforou ,never written

 

                                                                             Magritte , Les Amants, 1928

 

Never written

The most beautiful poems
are written without words
the most powerful loves
are never wtitten

A flame is their story
that melts the pen
and burns the paper to ashes
and remains secret,
ecstatic
a scent that still lingers
in the wind of time

The most powerful loves
innocent but at the same time
stygian conspirators
rustle in the twilight
breath or touch
on a silky curtain
caress on a velvet body

Their magic moments
are the shiver of life
equal in divinity to
the awe of death


Tolis Nikiforou

—   —  —   —

Δεν γράφονται ποτέ

Τα πιο ωραία ποιήματα
γράφονται χωρίς λέξεις
οι πιο μεγάλοι έρωτες
δεν γράφονται ποτέ

μια φλόγα είναι η ιστορία τους
που λιώνει το μολύβι
που κάνει στάχτη το χαρτί
και παραμένει μυστική
εκστατική
ένα άρωμα που δεν διαλύεται
στον άνεμο του χρόνου

οι πιο μεγάλοι έρωτες
αθώοι ταυτόχρονα
και καταχθόνιοι συνωμότες
στο μισοσκόταδο θροϊζουν
ανάσα ή άγγιγμα
σε μια μεταξωτή κουρτίνα
και χάδι σε βελούδινο κορμί

τα μαγικά τους δευτερόλεπτα
είναι το ρίγος της ζωής
ισόθεο με το δέος του θανάτου

Τόλης Νικηφόρου  (Φωτεινά παράθυρα, 2014)