Edgar Degas , Melancolie, c.1869
And don't ask why I am sad
It 's because behind your silence travel
the caravans
of the forgotten
It 's because in your eyes shake
the shadows of the dead
the shapes of the beloved
It's because you look like a travel to the infinite
It s because you reveal new paths
It's because you shut
the trap doors
and you dawn in the new miracle
It's because in your glow I awake
as if I believe
I still exist
It's because I owe you so much sky
And I have nothing but a little soil
Orestis Alexakis, the Registrar,1989
Και μη ρωτάς γιατί θλιμμένος είμαι
Είναι που πίσω απ’ τη σιωπή σου ταξιδεύουν
τα καραβάνια
των λησμονημένων
Είναι που μες στα μάτια σου σαλεύουν
σκιές νεκρών
μορφές αγαπημένων
Είναι που μοιάζεις με ταξίδι στο αχανές
Είναι που δρόμους άλλους φανερώνεις
Είναι που κλείνεις τις
καταπακτές
και στο καινούριο θαύμα ξημερώνεις
Είναι που μες στο φέγγος σου αγρυπνώ
σα να πιστεύω πως
υπάρχω ακόμα
Είναι που σου χρωστώ πολύ ουρανό
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα
Ο ρ έ σ τ η ς Α λ ε ξ ά κ η ς , Ο ληξίαρχος, Πλανόδιον 1989
