Aris Alexandrou

                                           Maria Ktistopoulou

Exercise
 
Try , keep exercising.
Look even the sea keeps stirring
sky and seaweeds
striving to find its proper colour.


Aris Alexandrou
 
 

z    z    z    z

Γύμνασμα

Δοκίμαζε, συνέχιζε τα γυμνάσματά σου.
Κοίτα που κ’ η θάλασσα ανακατεύει συνεχώς
ουρανό και φύκια
πασχίζοντας να βρει το σωστό της χρώμα.
 
 
Άρης Αλεξάνδρου

Giorgis Manoussakis, Madadayo

                                                        From the film "Madadayo" by Akira Kurosawa

                                                                                                “It takes life to love life.”

                                                                                                      Edgar Lee Masters 

Madadayo (not yet)

No, I 'm not ready yet

I may never be

as long as the scent

of  jasmine remains

in the garden outside

the swallows on the telephone wires.

As long as the slanting  rain hits the windowpane

and the sea wave is foaming.

As long as the orange imitates

the roundness of the earth and the bee

embraces each and every flower.

As long as my sight discovers unknown land

in the pages of a book uncut

and my  hearing ecstatically follows

the trills  of an unseen violin.

As long as I  get my daily share

of the treasures of the world.

Giorgis Manoussakis

                                                                                                                                               Χρειάζεται ένας βίος ολάκερος

                                                                                                                                               για ν' αγαπήσει κανείς τη ζωή

Edgar Lee Masters

Ματαντάγιο (όχι ακόμα)

Όχι, δεν ειμ' ακόμη έτοιμος
δε θα 'μαι ίσως ποτέ

όσο υπάρχει το άρωμα
του γιασεμιού έξω στον κήπο
τα χελιδόνια στα σύρματα του τηλεφώνου.
Όσο θα πέφτει η βροχή λοξά στο τζάμι
και θ' αφρίζει το κύμα της θάλασσας.
Όσο το πορτοκάλι θα μιμείται
τη σφαιρικότητα της γης κι η μέλισσα
θ' ασπάζεται όλα τα λουλούδια στη σειρά.

Όσο η ματιά θ' ανακαλύπτει άγνωστη γη
στις σελίδες ενός άκοπου βιβλίου
κι η ακοή θ' ακολουθεί εκστατική
τις τρίλιες κάποιου αθώρητου βιολιού.       

Όσο θα παίρνω καθημερινά
το μερτικό μου από τους θησαυρούς του κόσμου.

Γιώργης Μανουσάκης

Fortouni Julia

 

Iakovos Rizos, Athenian evening (on the terrace), 1897 

 

 

It' s always the words

 

No music 

ever could

ever would

 

it bleeds inside

like a thorn

like a startle

 

midday

a swan

a velvet look

a butterfly

 

it 's always the words

your words

 

 

Julia Fortouni, Bite of writing, Mandragoras  2015

 

 

 

Πάντα οι λέξεις

 

καμιά μουσική

δεν μπόρεσε

δεν θα μπορέσει

 

αιμορραγεί μέσα

σαν αγκάθι

σαν ξάφνιασμα

 

το απομεσήμερο

ένας κύκνος

ένα βελούδινο βλέμμα

πεταλούδα

 

πάντα οι λέξεις

οι λέξεις σου

 

 

Τζούλια Φορτούνη, Δήγμα Γραφής, Μανδραγόρας 2015

Katerina Anghelaki-Rooke

 

                                            Alexandre Cabanel, fallen angel

  

Love the cruel despair

Morning digging again
the holes of its tasks
hung above
every ending
strips with the flies of our sensitivity
stuck upon them
those finest insects of our inner decay.
But Love is the cruelest despair
it does not contain its ending
like all comforting things
in nature.
It survives before redemption
as if redemption never existed
as if ending was only
the beginning of sorrow...
Oh! I can do nothing anymore
to raise the breeze
of my existence
only by admiring the flawless
geometry of invisible time
waiting for you to pass through
I come to an  impetuous   death
beside you
and I call it light
the black wing that touches me.
 

Katherina Anghelaki Rooke

z    z    z    z

 Έρωτας η σκληρή απελπισία

Το πρωινό ανοίγει πάλι
τους λάκκους των έργων του
από πάνω κρέμεται
το κάθε τέλος
λουρίδες με κολλημένες
τις μύγες της ευαισθησίας μας
τα λεπτότατα αυτά έντομα
της εσωτερικής φθοράς μας.
Αλλά ο έρωτας είναι
η πιο σκληρή απελπισία
δεν περιέχει το τέλος του
σαν όλα τα παρήγορα πράγματα
της φύσης
διαβιώνει πριν από τη λύτρωση
σαν λύτρωση να μην υπήρχε
και τέλος να ΄ταν μόνο
της αρχής η οδύνη ...
Α! τίποτα δεν κάνω πια
να σηκωθεί ξανά
το αεράκι της ύπαρξής μου
μόνο θαυμάζοντας τη σωστή
γεωμετρία του αόρατου χρόνου
που μέσα του σε περιμένει να περάσεις
έρχομαι σε έναν παράφορο θάνατο
κοντά σου
κι αποκαλώ φως
το μαύρο φτερό που με αγγίζει.
 
Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ

Dinos Christianopoulos

Yiannis Tsarouchis, male nude before mirrors 1951

 

so strange the lollipop of your body
it doesn't melt , I do

Dinos Christianopoulos

v   v    v    v 

παράξενο το γλειφιτζούρι του κορμιού σου
αντί να λιώσει εκείνο, λιώνω εγώ

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ποιήματα , Εκδ. Διαγώνιος,1998

Vyron Leontaris

     Marc Chagal, Lovers in pink

                                                                                    

I wish we were to meet
outside myself
outside yourself
'cause time goes by
and I get dark

Vyron Leontaris

{    {   {    {  {    

Ας ήταν να βρεθούμε
έξω από μένα
έξω από σένα
γιατί περνάει η ώρα
και βραδιάζω

Βύρων Λεοντάρης

Giorgos Ch. Theocharis

                                                                                                       Pavlos Samios

Summer always arrives from the sea

As it is flickering the light in the  dusk
sorrow turns greyish in the water,
but no matter how much Spring got entangled
in the dishevelled tamarix of our mood,
our solitude bollards  made space
so  it is still open our  chest passage
to welcome the summer boats,
with eros rowers recruited,
whose  thin  masts
have already appeared in our time horizon.

Giorgos Ch. Theocharis

 

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Καθώς τρεμίζει το φως του δειλινού
γκριζάρει η θλίψη στο νερό,

μα, όσο κι αν μπλέχτηκεν η Άνοιξη
στο αναμαλλιασμένο αρμυρίκι της διάθεσής μας,

της μοναξιάς οι κάβοι αφήσαν χώρο
κι είν' ανοιχτό του στέρνου μας το πέρασμα

να υποδεχθεί τις βάρκες του καλοκαιριού,
μ' ερέτες ερώτων ναυτολογημένους,

που τα λιγνά κατάρτια τους
φάνηκαν κιόλας στου καιρού μας τον ορίζοντα.

Γιώργος  Χ. Θεοχάρης

  

 

Yiannis Patilis

                                                                                       Alva Bernandine

I sow  mirrors
My two wild eyes
to feed.

Yiannis Patilis

   

Σπέρνω καθρέφτες
Τα δυο τρελλά μου μάτια
Μήπως χορτάσω

Γιάννης Πατίλης,  Εικόνες από μια νέα -σαν χαϊκού, Gutenberg 2015

Eftychia Panayiotou

                                                   Auguste Renoir, Dance in the city, 1883

 

Just before you rose

Don't say you did not long for the feathers of the peacock,
for a dress sweeping the dance floor with a waltz.
And if your crown was finally stolen by the heartbeat
when the boldest looked you in the eye
don't call him a conqueror;

he was down on his knees.


Eftychia Panayiotou , Dancers, 2014

—   —  —   — 

Λίγο πριν σηκωθείς  

 
Μην πεις πως δεν πόθησες τα φτερά του παγονιού,
ένα φόρεμα να σκουπίζει την πίστα με βάλς.
Κι αν την κορόνα σού έκλεψε τελικά το καρδιοχτύπι
όταν σε κοίταξε στα μάτια ο τολμηρότερος,
μην πεις πως ήτανε κατακτητής˙

στα γόνατα είχε πέσει.


Ευτυχία Παναγιώτου, Χορευτές , Κέδρος 2014

Chryssanthie Polyzou

                                                                     Alain Resnais , Hiroshima mon amour

Ode to defeat

Oh those unfullfilled loves

Lives that lack

the middle vowels

joys that lost their exclamation mark

and sank into dots.

Men who were scared

to look Eros in the eye,

coward anchorites,

enthusiasts of Perdition,

I want to praise your defeats.

Chryssanthie Polyzou

Ωδή στη ήττα

Ω οι ανεκπλήρωτοι έρωτες

ζωές που τους λείπουν

τα ενδιάμεσα φωνήεντα

χαρές που έχασαν το επιφώνημα

και βούλιαξαν στα αποσιωπητικά...

Ανθρωποι που δειλιάσατε

να αντικρίσετε στα μάτια

τον Έρωτα,

Δειλοί αναχωρητές,

Θιασώτες της Απώλειας,

θέλω να υμνήσω τις ήττες σας.

Χρυσάνθη Πολύζου

Titos Patrikios

  Robert Doisneau, love and barbed wire ,Paris 1944

                                                                                                                   
 Claim  

And it was fair your claim
flesh of the borrowed fire
substitute for passion
my transposed motive
it was fair the claim
for love beyond
the one I was entitled to give you.


Titos Patrikios, Paris 1961, Limb loosening desire 2014

 

v  v  v  v  v

Aπαίτηση

Κι ήταν δίκαιη η απαίτησή σου
σάρκα της δανεικής φωτιάς
υποκατάστατο του πάθους
μεταθετό μου κίνητρο
ήταν δίκαιη η απαίτηση
για έρωτα πέρα από εκείνον
που ήμουν σε θέση να σου δώσω.



Τίτος Πατρίκιος, Λυσιμελής πόθος,  εκδ. Κίχλη, 2014

Andreas Embirikos

                                                       Christos Garoufalis

Transparent curtains are my eyelids.
When open  I see in front whatever comes along
When  closed I see in front whatever I desire.

Andreas Embirikos, Hinterland

{    {   {    {  {    

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ'ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.”

   
    Ανδρέας Εμπειρίκος, Ενδοχώρα    

Georgios Roussos

                                        Christos Bokoros

 

But when I am dead,

you, only you in the whole world,

will know who I was.

 

Georgios Roussos

 

 

v  v  v  v 

 

 

Όταν πεθάνω όμως εγώ,

εσύ, στον κόσμο μόνο εσύ,

θα ξέρεις ποιος ήμουν.

 

Γεώργιος Ρούσσος

Titos Patrikios, Like the sea

 

                                     Michalis Ecomomou , along the shore

 

Like the sea

 

She was exactly like the sea

never surrended to the sun

nor cared to seduce him.

She became beautiful a little before sunrise

or a little after sunset.

 

Titos Patrikios ( Limb loosening desire)

 

 

—   —  —   —

 

Όπως η θάλασσα

 

Ήταν κι εκείνη όπως η θάλασσα

δεν παραδόθηκε ποτέ στον ήλιο

ούτε νοιαζόταν να τον σαγηνεύσει.

Ωραία γινόταν λίγο πριν απ' την ανατολή

ή λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα.

 

Τίτος Πατρίκιος  (Λυσιμελής Πόθος)

 

Michalis Ganas

                                                                                  Spyros Vassiliou

 In an old mirror we must have met
 to  have this  crack on the eye.

Michalis Ganas

{    {   {    {  {

 

Θά 'χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί
κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια.

Μιχάλης Γκανάς (Τα μικρά)

Yiannis Efstathiadis

                                 Mark Rothko , 1959

 

No black is the same.
It depends on how desperately
you look at it.

Yiannis Efstathiadis (Ark)


v      v      v 

Κανένα μαύρο δεν είναι το ίδιο.
Εξαρτάται με πόση απελπισία
το κοιτάς.

Γιάννης Ευσταθιάδης (Κιβωτός)

Irini Rinioti

                                                 Giorgio de Chirico , The awakening of Ariadne

Simpligads

Everything 's here

Love, desire, deprivation,
delusion, desperation, betrayal

Everything 's here
dressed in fire
celebrating in danger

It spreads like ink  despair

Who can crash the wind?


Irini  Rinioti, (Vertigo)

a       b      c

Συμπληγάδες

Όλα είναι εδώ

 

Ο έρωτας, η επιθυμία, η στέρηση

η πλάνη, η απόγνωση, η προδοσία

 

Όλα είναι εδώ

ντυμένα με την πυρκαγιά

γιορτάζουν μες στον κίνδυνο

 

Απλώνει σαν μελάνι η απελπισία

 

Ποιος μπορεί να συντρίψει τον άνεμο;

 

 

Ειρήνη Ρηνιώτη  ( Ίλιγγος )

Nikos Karouzos

 

               Pierre Bonnard , Le cabinet de toilette

 

Woman obstinacy of Asia

You are a continent of breasts from the depths of races
wandering like the moon
pain is a curl and your love is mercury
woman obstinacy of Asia.
When you throw a glance at the valleys to mellow
as the winds make it travel to the heights
you reap the branches and you pour poison into the moon
like a murder alone you reside in consciousness
conspiring against the divinities of the birds
you with the black river hair
you again and again with the dark eyes
I tell the sun to stand with  no kindness
ripping the large colour of the dream
the sun to fight you with noisy brimstone
and ruin all the memory that tortures me.
Those were the times that brought me to your steps
vegetal dinosaurs celestial amplitude
a loose beam of blood ready to scatter
when I shouted with no answer: I want to become blue.
You came to stay till death
with purple reflections from the limbs
I asked but never found out where you got the darkness
In mystic streams you lock your sound
alone with that explosive voice of silence.
You came to stay till  far off dusk
went across bodies still on a journey.
I haven't lived and the beauty of Attica is my whole journey.
In all those sorrows singing
I know nothing of the weapon of oblivion.


Nikos Karouzos ( The doe of stars , 1962)

—   —  —   —

«Γυναίκα, πείσμα της Ασίας»

Είσαι μια ήπειρος του στήθους απ΄ τα βάθη των φυλών

είσαι πλανόδια σαν το φεγγάρι

ο πόνος είναι πλοκαμός κι η αγάπη σου υδράργυρος

γυναίκα, πείσμα της Ασίας.

Όταν αφήνεις ένα βλέμμα στις κοιλάδες να ωριμάζει

καθώς οι άνεμοι το ταξιδεύουν ως τα ύψη

νέμεσαι τα κλαδιά και χύνεις δηλητήρια μες στο φεγγάρι.

Μόνη σα φόνος κατοικείς τη συνείδηση

συνωμοτώντας αντίκρυ στις θεότητες των πουλιών

εσύ με μαύρα ποταμικά μαλλιά

εσύ πάλι και πάλι με σκοτεινά μάτια.

Λέω στον ήλιο να σταθεί χωρίς την αγαθότητα

σχίζοντας το μεγάλο χρώμα του ονείρου

στον ήλιο να σε πολεμήσει με βοερό θειάφι

και να γκρεμίσει όλη τη θύμηση που με παιδεύει.

Να οι καιροί στα βήματα σου μʼ έφεραν

οι φυτικοί δεινόσαυροι τα ουράνια πλάτη

μια δέσμη χαλαρή του αίματος έτοιμη να σκορπίσει

τότε που φώναζα δίχως απόκριση: Θέλω να γίνω γαλάζιος.

Ήρθες να μείνεις ως το θάνατο

με πορφυρές ανταύγειες απʼ τα μέλη

ρώτησα μα δεν έμαθα που βρήκες το σκοτάδι

σε μυστικά ρυάκια κλειδώνεις τον ήχο σου

μόνη με την εκρηκτική φωνή της σιωπής.

Ήρθες να μείνεις ως το μακρινό χάραμα

σώματα πέρασες ακόμη ταξιδεύεις.

Εγώ δεν έζησα κι η ομορφιά της Αττικής είνʼ όλο το ταξίδι μου.

Σε τόσους καημούς τραγουδώντας

δεν ξέρω τʼ όπλο της λησμονιάς.

(Νίκος Καρούζος,  Η έλαφος των άστρων, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος)