Monday 6 March 2017

Yiannis Kontos

                           
                                Francisco de Goya (dark paintings) Saturn devouring his son, 1819-1823, detail



What a wild beast time is

We put it in a cage

and tame it.

Then, in the house:

it runs, it plays and falls asleep.

Then suddenly, one day , it remembers

its free life

and eats us. 



Yiannis Kontos




Αγρίμι που είναι ο καιρός.

Τον βάζουμε σε κλουβί

και τον εξημερώνουμε.

Μετά, μέσα στο σπίτι:

τρέχει, παίζει και κοιμάται.

Ξαφνικά, μια μέρα, θυμάται

την ελεύθερη ζωή του

και μας τρώει.



Γιάννης Κοντός

4 comments:

  1. Δευτερόλεπτα του φόβου
    (αποσπάσματα)

    Το μισό του προσώπου έσκαβε το φως.
    Το άλλο μισό ήτανε στο σκοτάδι.
    Ηθοποιός και παίζει τον ίδιο ρόλο μια ζωή.
    Κλασσικός έγινε. Ο ίδιος νιώθει σαν να αναβοσβήνει
    το φως και κλείνει τις πόρτες.
    Έτσι μια μέρα κοκάλωσε.
    Τα ξέχασε όλα.
    Τα μόνα που έλεγε, όπως χαμένο παιδί
    στην ακρογιαλιά: «θα, θα, όταν θα»,
    και προσπαθούσε να κλάψει.

    ***

    Σκόνη πέφτει, όπως τρίζουν τα δοκάρια
    του ουρανού.
    Μας ασπρίζουν τα μαλλιά.
    Δεν πρόκειται να γίνει καμιά καταστροφή,
    απλώς περνάνε τα χρόνια.

    ***

    Αφήνεις τα ίχνη σου πάνω μου
    και γίνομαι κατάστικτος.
    Έτσι με γνωρίζουν στον παράδεισο.

    ***

    Όπως χαλάει ένα ρολόι
    και το κάνεις βίδες
    για να βρεις το μυστικό του.
    Την ψίχα του χρόνου.
    Βλέπεις το τίποτα
    να αναδύεται καπνός.

    ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ

    ReplyDelete
  2. Πολύ ιδιαίτερος ο Γιάννης Κοντός, Ρόζα μου!

    ReplyDelete
  3. Ωραία! Φτάσαμε στον αγαπημένο μου ποιητή. Ας γράψω κι εγώ κάτι.

    93
    Ξύπνησα με κοντά παντελονάκια
    Κρατούσα με σπάγκο τον ουρανό
    και πήγαινα και έκλαιγα

    "ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1970-2010"
    σ.182

    ReplyDelete
  4. Ω!Σας ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο ποίημα

    ReplyDelete