What a wild beast time is
We put it in a cage
and tame it.
Then, in the house:
it runs, it plays and falls asleep.
Then suddenly, one day , it remembers
its free life
and eats us.
Yiannis Kontos
Αγρίμι που είναι ο καιρός.
Τον βάζουμε σε κλουβί
και τον εξημερώνουμε.
Μετά, μέσα στο σπίτι:
τρέχει, παίζει και κοιμάται.
Ξαφνικά, μια μέρα, θυμάται
την ελεύθερη ζωή του
και μας τρώει.
Γιάννης Κοντός
Αγρίμι που είναι ο καιρός.
Τον βάζουμε σε κλουβί
και τον εξημερώνουμε.
Μετά, μέσα στο σπίτι:
τρέχει, παίζει και κοιμάται.
Ξαφνικά, μια μέρα, θυμάται
την ελεύθερη ζωή του
και μας τρώει.
Γιάννης Κοντός
Δευτερόλεπτα του φόβου
ReplyDelete(αποσπάσματα)
Το μισό του προσώπου έσκαβε το φως.
Το άλλο μισό ήτανε στο σκοτάδι.
Ηθοποιός και παίζει τον ίδιο ρόλο μια ζωή.
Κλασσικός έγινε. Ο ίδιος νιώθει σαν να αναβοσβήνει
το φως και κλείνει τις πόρτες.
Έτσι μια μέρα κοκάλωσε.
Τα ξέχασε όλα.
Τα μόνα που έλεγε, όπως χαμένο παιδί
στην ακρογιαλιά: «θα, θα, όταν θα»,
και προσπαθούσε να κλάψει.
***
Σκόνη πέφτει, όπως τρίζουν τα δοκάρια
του ουρανού.
Μας ασπρίζουν τα μαλλιά.
Δεν πρόκειται να γίνει καμιά καταστροφή,
απλώς περνάνε τα χρόνια.
***
Αφήνεις τα ίχνη σου πάνω μου
και γίνομαι κατάστικτος.
Έτσι με γνωρίζουν στον παράδεισο.
***
Όπως χαλάει ένα ρολόι
και το κάνεις βίδες
για να βρεις το μυστικό του.
Την ψίχα του χρόνου.
Βλέπεις το τίποτα
να αναδύεται καπνός.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ
Πολύ ιδιαίτερος ο Γιάννης Κοντός, Ρόζα μου!
ReplyDeleteΩραία! Φτάσαμε στον αγαπημένο μου ποιητή. Ας γράψω κι εγώ κάτι.
ReplyDelete93
Ξύπνησα με κοντά παντελονάκια
Κρατούσα με σπάγκο τον ουρανό
και πήγαινα και έκλαιγα
"ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1970-2010"
σ.182
Ω!Σας ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο ποίημα
ReplyDelete