Saturday 25 June 2016

Takis Sinopoulos

                                             
                                                     Luigi Russolo , le parfum

YOU AND THE POEM

You come again and again in this room
so naked that everybody stares at you.
You torture the seats as if torturing the guilty.
I ask you to strangle those wild birds inside you
but you set them free.
You become black from your sorrow
and you come here.
For a long time you've been coming again and again.
Your knees shine in the room.
I wash  your hands your armpits with my tears.
I wash your legs till the mountains.
I offer you my most tender voice for you to get dressed.
But you go
exactly as you came
naked
so there is always a poem
to talk
about you.

Takis Sinopoulos, Seven more poems,1959



ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ 

Έρχεσαι και ξανάρχεσαι σ' αυτή την αίθουσα 
τόσο γυμνή που σε κοιτάζουν όλοι.
Βασανίζεις τα καθίσματα σα να βασανίζεις τον ένοχο.
Σου λέω να πνίξεις μέσα σου αυτά τα άγρια πουλιά
μα εσύ τα λευτερώνεις.
Γίνεσαι μαύρη από τη λύπη σου
κι έρχεσαι εδώ.
Από καιρό έρχεσαι και ξανάρχεσαι.
Τα γόνατά σου αστράφτουν μέσα στην αίθουσα.
Σου πλένω με τα δάκρυά μου τα χέρια και τις μασχάλες.
Σου πλένω τα πόδια ως τα βουνά.
Σου χαρίζω την πιο ζεστή μου φωνή για  να ντυθείς.
Μα εσύ φεύγεις
όπως ήρθες
γυμνή
για να υπάρχει πάντα ένα ποίημα
να λέει
για σένα.

Τάκης Σινόπουλος, Επτά άλλα ποιήματα, Η νύχτα και η αντίστιξη , 1959, Εκδ. Ερμής Συλλογή Ι



3 comments:

  1. Εξαίσιο ποίημα.
    Ο Σινόπουλος είναι γήινος, αισθαντικός κι αυθεντικός.

    Άφθονη μέρα
    8.30 π.μ.

    Ζήσε ξανά την όρασή σου την ακοή σου την αφή σου και τη γεύση
    σου.
    Ξανά από την αρχή από την πρώτη νύχτα που γεννήθηκαν.
    Γιατί το ξέρεις μέρα δεν υπάρχει είναι το δόλωμα
    για να γλιστρήσεις πάλι προς τη νύχτα να αιχμαλωτιστείς
    απ' την παγίδα τούτη που σε σφίγγει κι είναι η μοίρα σου.
    Καμιά ξεκούραση και περισυλλογή καμιά δε σου προσφέρεται
    όπως μετατοπίζοντας το παρελθόν και το παρόν μέσα στο μέλλον σου
    οι αισθήσεις σου έρχονται ξανά γυμνές και τερατώδεις έννοιες
    αχόρταγες η αφή σου η γεύση σου η όραση κι η ακοή σου.

    ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, «ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Β΄» (1957)

    ReplyDelete
  2. Όσο κι αν σου φανεί παράξενο τον ανακάλυψα τελευταία. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, Ρόζα μου!

    ReplyDelete
  3. Όσο κι αν σου φανεί παράξενο τον ανακάλυψα τελευταία. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, Ρόζα μου!

    ReplyDelete