Takis Sinopoulos

                                             

                                                     Luigi Russolo , le parfum

YOU AND THE POEM

You come again and again in this room

so naked that everybody stares at you.
You torture the seats as if torturing the guilty.
I ask you to strangle those wild birds inside you
but you set them free.
You become black from your sorrow
and you come here.
For a long time you've been coming again and again.
Your knees shine in the room.
I wash  your hands your armpits with my tears.
I wash your legs till the mountains.
I offer you my most tender voice for you to get dressed.
But you go
exactly as you came
naked
so there is always a poem
to talk
about you.

Takis Sinopoulos, Seven more poems,1959

ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ 

Έρχεσαι και ξανάρχεσαι σ' αυτή την αίθουσα 
τόσο γυμνή που σε κοιτάζουν όλοι.
Βασανίζεις τα καθίσματα σα να βασανίζεις τον ένοχο.
Σου λέω να πνίξεις μέσα σου αυτά τα άγρια πουλιά
μα εσύ τα λευτερώνεις.
Γίνεσαι μαύρη από τη λύπη σου
κι έρχεσαι εδώ.
Από καιρό έρχεσαι και ξανάρχεσαι.
Τα γόνατά σου αστράφτουν μέσα στην αίθουσα.
Σου πλένω με τα δάκρυά μου τα χέρια και τις μασχάλες.
Σου πλένω τα πόδια ως τα βουνά.
Σου χαρίζω την πιο ζεστή μου φωνή για  να ντυθείς.
Μα εσύ φεύγεις
όπως ήρθες
γυμνή
για να υπάρχει πάντα ένα ποίημα
να λέει
για σένα.

Τάκης Σινόπουλος, Επτά άλλα ποιήματα, Η νύχτα και η αντίστιξη , 1959, Εκδ. Ερμής Συλλογή Ι