Wednesday 5 September 2018

Dora Kaskali

                                                    Marc Chagall, Les Amoureux - 1928

His words


You wave me·
scratching the walls of habit.
You set me free
paying as bail
topazes, moonstones, cobalt. Eye amulets.
You drag me intο your light
you, lantern of the after rain
crystal that returns my reflection clear.
Relaxed.
You tame the scorpion
I was feeding on my arm
I lean on your sand dune
thirsty mouth and all my limbs get wet.
You make me give birth to words
I call anticipation
engulfing your spirit
I break you, pieces
of flesh, of guilt, of lust and deprivation.
I put you on, my little
installation
eerie monster
my treasure.


Said he.


Let his poem be done.


Dora Kaskali, Somewhere to lean on, Melani 2018



ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥ


Με ανεμίζεις·
τρίζεις τους τοίχους της συνήθειας.
Με αποφυλακίζεις
δίνοντας εγγύηση
τοπάζια, φεγγαρόπετρα, κοβάλτιο. Μάτια φυλακτό.
Με σέρνεις στο φως σου
φανέ του απόβροχου
κρύσταλλο που επιστρέφει το είδωλό μου καθαρό.
Ησυχασμένο.
Εξημερώνεις το σκορπιό
που τάιζα στο μπράτσο.
Στη θίνα σου ακουμπώ
στόμα διψασμένο κι όλα τα μέλη υγραίνονται.
Μου γεννάς λέξεις
που βαφτίζω στην προσδοκία
το νόημά σου εγκολπώνοντας.
Σε σπάζω, κομμάτια
σάρκας, ενοχής, κάβλας και στέρησης.
Σε φορώ μικρή μου
εγκατάσταση
απόκοσμο τέρας
θησαυρέ μου

Είπεν εκείνος.

Γενηθήτω το ποίημά του.


Δώρα Κασκάλη, Κάπου ν’ ακουμπήσεις, Μελάνι 2018


2 comments:

  1. Πάλευα
    και κάθε βράδυ
    στο προσκεφάλι του ακουμπούσα
    ένα σύντομο ποίημα.

    Προτίμησα για το χατίρι του
    τα βασιλικά ρούχα να πετάξω
    με άσπρο φανελάκι να κυκλοφορώ.

    Εξόρισα από το λόγο μου περίτεχνα επίθετα,
    αραβουργήματα, λεπταίσθητες εικονοποιίες.

    Με τη γραφίδα σκάλισα
    τη ρίζα της ελιάς, έδωσα σχήμα σ’ ένα πρωινό,
    ύμνησα την απλότητα του έρωτα[...]

    ΔΩΡΑ ΚΑΣΚΑΛΗ, Ανταλλακτήριο ηδονών, Σαιξπηρικόν, 2014

    ReplyDelete
  2. Ω! Καλή μου Ροζαμούνδη! Σε πεθύμησα! Ευχαριστώ πολύ.

    ReplyDelete