Nikos Dimou

                                           Henri Lebasque, femme sur le lit, 1865

Dedication

I have forgotten the scent of the jasmine.

But exiting at night, all of a sudden,
dressed in the thin tunic of  your sweat
dressed in the golden garment of your perfume,
I fell against the scent of the jasmine as against a wall of glass.
I keep dreaming of what I lived.
The fresh body in the shadows,
the vigorous body in ecstasy
and the cry , the cry-

I love you tenderly and I love you wildly,
I walk at night dressed in your thin sweat
wreathed with the scent of  jasmine
and I foresee.

I doubt the poem, it 's poor.
I am also poor without you.
If we make a poem together
I have never written a better one.

Nikos Dimou

Αφιέρωση  


Είχα ξεχάσει πώς μυρίζει το γιασεμί.

Αλλά βγαίνοντας στη νύχτα, ξαφνικά,
ντυμένος λεπτό χιτώνα τον ιδρώτα σου
ντυμένος χρυσό ιμάτιο το άρωμά σου,
χτύπησα πάνω στην οσμή του γιασεμιού σαν σε γυάλινο τοίχο.
Ονειρεύομαι αυτό που έζησα.
Το σώμα το δροσερό με τους ίσκιους,
το σώμα το δυνατό με την έκσταση
και την κραυγή, την κραυγή –

Σ’ αγαπώ τρυφερά και σ’ αγαπώ άγρια,
περπατώ την νύχτα ντυμένος τον λεπτό σου ιδρώτα,
στεφανωμένος το άρωμα του γιασεμιού
και προφητεύω.

Αμφισβητώ το ποίημα, είναι φτωχό.
Είμαι κι εγώ φτωχός χωρίς εσένα.
Αν ποίημα είμαστε μαζί
δεν έχω γράψει καλύτερο.


Νίκος Δήμου