Monday 11 July 2016

Manolis Pratikakis

                                                           Camille Claudel, La Espiral

Stonemason


Shapeless. As I engrave you, with your closed body

with your unformed hands, you define me.

From your night a face hardly waves.

Although in love on my knee I hold the chisel

And kneeling I seek your silence icon

inside the stone.

With all the god's breath on the neck

With all the vibration of the vacuum that shivers in my vein

For a shape. For a word. That draws the sleighs into heaven.


With your born tread you will write on the sand

our first footprint.

And from your mouth my first word

will flutter.


Manolis Pratikakis, Stonemason, 2016




 Λιθοξόος 


Άμορφη.Καθώς σε πελεκώ,με το κλειστό κορμί σου,

με τ’ ασχημάτιστα χέρια σου,με ορίζεις.

Από τη νύχτα σου δύσκολα κυματίζει ένα πρόσωπο.

Παρότι με έρωτα γονατιστός κρατώ τη σμίλη.

Και γονυκλινής γυρεύω της σιωπής σου το εικόνισμα

μέσα στην πέτρα.

Με όλη την ανάσα του θεού στον αυχένα.

Με όλη τη δόνηση του κενού που στη φλέβα μου τρέμει.

Για μια μορφή.Για μια λέξη. Που τραβά τα έλκηθρα

στον ουρανό.



Με το γεννημένο πέλμα σου θα γράψεις στην άμμο

την πρώτη μας πατημασιά.

Κι απ’ το στόμα σου η πρώτη πρώτη λέξη μου

θα φτερουγίσει.


Μανόλης Πρατικάκης, Λιθοξόος , Κέδρος 2016



4 comments:

  1. Ένας λιθοξόος ο ποιητής, πελεκάει το λόγο, τη γλώσσα, τη γυναίκα, την ομορφιά.


    «Καταπρόσωπο στην Όστρια»
    (απόσπασμα)

    «Το παράδοξο μαρτύριο του ξεπεσμού μας.
    Νομίζαμε πως χάσαμε τα πάντα, ενώ απλώς
    χάσαμε τις αυταπάτες μας.
    Αυτοί οι καιροί μας δίνουν εκείνο που αδειάζει
    όλη μας τη ζωή. Μας σπρώχνουν
    στης αφθονίας το βουλιμικό κάτεργο∙
    σε ένα συνεχές σηπτικό φαγοπότι.
    Κι όλο ζητάμε∙ κι όλο ψάχνουμε
    αυτό που λάμπει αχόρταγο στο βάραθρό μας.
    Μου είπε: «Το μίσος είναι η αγάπη των ηττημένων.
    Η φρικτότερη πείνα είναι η αφθονία.
    Η κενότητα φωλιάζει στης απληστίας
    το κοσμικό χοιροστάσιο»

    ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗΣ, Λιθοξόος

    ReplyDelete
  2. Καυστικός και πόσο καίριος για τα σημεία των καιρών.
    Σ ευχαριστώ για μια ακόμα φορά, Ρόζα μου καλή!

    ReplyDelete
  3. Και μια διαφορετική πληροφορία για τον Πρατικάκη, τον οποίο γνώρισα με την ιδιότητα του ψυχιάτρου, όταν είχα κάνει την πρακτική μου,τελειόφοιτη φοιτήτρια Ψυχολογίας τότε, στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού: μού είχαν κάνει δύο πράγματα εντύπωση, η στοργή του προς τους ανθρώπους που έβλεπε στο νοσοκομείο (φαινόταν να νοιάζεται αληθινά για αυτούς) και η μεγάλη του, μικρόψυχη, ανταγωνιστική ζήλια για τον Μαρκόπουλο. Διαβάζοντας τώρα τον Λιθοξόο, σκέφτομαι πόσο διαφορετικές πτυχές έχουμε οι άνθρωποι...

    ReplyDelete
  4. Σ 'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!
    Η αλήθεια είναι πως προσπαθούμε να αποστασιοποιηθούμε από τον ίδιο το δημιουργό και να κρατηθούμε από το έργο του. Η ανθρώπινη πλευρά του Δημιουργού συχνά μας απογοητεύει.
    Η δύναμη του έργου του όμως μένει για πάντα! ;-)

    ReplyDelete