Tuesday 15 December 2015

Yerassimos Lykiardopoulos

                                           Claude Monet, The Road to Giverny in Winter

Why should I care about the apple tree blossoms
that dawn every daybreak white on your paths?
My own paths are lost in real snow
where you  once slipped for a while
and I ran close to you a limb adolescent
                                     a winged foolish Eros
double of a foreign passion


-- there
 where you slipped there to stay
 a butterfly
                  pinned        
                              in the past.


Yerassimos Lykiardopoulos, Mandarin's poems, 2002

a     a    a    


Και τι με νοιάζει τώρα εμένα για τ' άνθη της μηλιάς
που ξημερώνουν κάθε αυγή λευκά τα μονοπάτια σου;
Τα δικά μου μονοπάτια χάθηκαν σε χιόνι αληθινό
εκεί που κάποτε γλίστρησες  για λίγο
κι εγώ έτρεξα κοντά σου κουτσός έφηβος
                                         φτερωτός ηλίθιος έρωτας
σωσίας ενός ξένου πάθους

--εκεί
εκεί που γλίστρησες εκεί να μείνεις
πεταλούδα
                 καρφιτσωμένη
                                       στο παρελθόν.


Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Τα ποιήματα του Μανδαρίνου. Ύψιλον 2002


2 comments:

  1. 1956

    Λάμπουν ακόμα τα λόγια σου
    κάθε μέρα πιο καινούργια και πιο μακρινά
    λάμπουν ακόμα τα γυμνά σου γόνατα:
    μοναδικό μου καταφύγιο
    προτού με δυναμώσει η δυστυχία.
    Το ημερολόγιο βέβαια
    φέρνει τον Αύγουστο κάθε χρόνο ταχτικά
    όμως ο μήνας ο δικός μας δεν θα ξαναρθεί
    ποτέ δεν θα επιστρέψει ούτε μια μέρα καθαρή
    ούτε μια νύχτα
    Ούτε μια νύχτα σαν κι αυτές πού φτιάξαμε μαζί.

    ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ


    ReplyDelete
  2. E... λοιπόν, Ρόζα μου, στο Λυκιαρδόπουλο ξαναγυρίζω αναζητώντας
    "τ'ανείπωτα χρυσάφια τα λόγια (τ)ου"
    Αφού να σκεφτείς τη συλλογή αυτή τη διαβάζω σιγά σιγά για να την απολαμβάνω. Όχι πάνω από ένα με δυο ποιήματα την ημέρα!:-)

    ReplyDelete