Manolis Anagnostakis, chess

 

                                                                                           photo,   René Maltête

The chess

Come on let's play...

I 'll offer you my queen.

(She was once my favourite.

I have no favourite anymore)

I'll offer you my rooks

(I no longer shoot at my friends

they have  already been dead before me)

This king has never been mine.

And after all what shall I do with all these soldiers?

(They are moving forward, blind ,without even  a dream)

Everything, even my knights I will give you

I 'll only keep this crazy bishop

who knows how to cross only in one colour

striding from one end to the other

laughing in front of so many armours of yours

suddenly striking your lines

agitating your solid factions.


And this game has no ending.


Manolis Anagnostakis


Το Σκάκι

Έλα να παίξουμε.
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.
( Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη.
Τώρα δεν έχω πιά αγαπημένη )

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
( Τώρα πιά δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα )

Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου.
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω;
( Τραβάνε μπρός, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα )

Όλα , και τα άλογά μου θα στα δώσω.
Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω.
Που ξέρει μόνο σ ένα χρώμα να πηγαίνει

Δρασκελώντας τη μια άκρη ως την άλλη
Γελώντας μπρός στις τόσες πανοπλίες σου
Μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
Αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.


Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα.


Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005)