Giorgos Gotis

                                                                                     Vassilis Perros

With rifleshots the place was blooming

days of migratory birds

and you're still not here.

A few words of a farewell

we exchanged as rings.

A stone's cast your arrival

and when I call your name

my breath sticks on my face, on my hair.

Wind from your cloth blows me

as I try to unfold

the map of your figure...

Giorgos Gotis, Natural history, 1991

a       b      c

Με ντουφεκιές άνθιζε ο τόπος

ημέρες των αποδημητικών

κι ακόμα να σε φέρουν.

Δυό λόγια του αποχωρισμού

που τ' ανταλλάξαμε σαν δαχτυλίδια.

Μιας πετριάς απόσταση ο ερχομός σου

και όταν φωνάζω τ' όνομά σου

κολλάει η ανάσα σε μαλλιά και γένια.

Αέρας απ' το φόρεμά σου με φυσάει

σαν προσπαθώ να ξεδιπλώσω

το χάρτη της κορμοστασιάς σου.


Γιώργος Γώτης, Φυσική Ιστορία, 1991

Thanassis Kostavaras

                                                                                              Marco Battaglini

Poetics

As for me that don't even know yet if I believed in God

I have just  lived for the pleasure of talking with angels

 at nights.


Thanassis Kostavaras, the fear of the acrobat, 1989

♠  ♠  ♠

Ποιητική

Κι εγώ που δεν ξέρω ακόμα αν πίστεψα στο Θεό

έζησα μόνο για νά  'χω την τύχη να συνομιλώ με. τους αγγέλους

τα βράδια.


Θανάσης Κωσταβάρας, Ο φόβος του ακροβάτη,1989

Tassos Korfis

 

                                             Henri Martin ,Coucher de soleil - Bord de la mer, 1920

 

Τhe sea becomes a garden

The world is shrinking and the sea is becoming a garden,
the light dries up on the naked piers.Tears are covered
with whitewash.White , surgery sheet
covers the restless hands.

The world is shrinking but you my bleeding heart, fruitful pomegranate,
once again you take me along a passenger leading me to a wreck again.
Once again shivering like a bird in the snow, like the  hope of a prisoner.

Tassos Korfis, Handicrafts, 1977

{    {   {    {  {    

Η θάλασσα γίνεται κήπος

Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος,
στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες. Μ' ασβέστη
σκεπάζουν τα δάκρυα. Σεντόνι λευκό, χειρουργείου
σκεπάζει τ' ανήσυχα χέρια.

Μικραίνει ο κόσμος μα εσύ, ματωμένη καρδιά μου, πολύκαρπο ρόδι,
και πάλι μαζί σου με πας ταξιδιώτη για ναυάγιο και πάλι.
και πάλι σκιρτάς σαν πουλί μες στο χιόνι, σαν ελπίδα αιχμαλώτου.


Τάσος Κόρφης , Εργόχειρα , Πρόσπερος 1977
 

Tassos Korfis

                Claude Monet, Gare St Lazare

Of big countries

Oh how many are the poems experienced and not written...

In station cafés or busy platforms

When the get-together follows the mess,

And you must join the crowd

Or wait in vain for the night passenger.

Oh how dear are those places when empty

With you staying still, between earth and sky

Like a cypress,

That dreams for years to  leave the graves and become

A mast on a ship.

Tassos Korfis, Praises (1993)

z    z    z    z

ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΧΩΡΩΝ

Ω πόσα ποιήματα βιωμένα και όχι γραμμένα... 
Σε καφενεία σταθμών ή σε ανήσυχες αποβάθρες
Την ώρα που το σμίξιμο ακολουθεί το χαμό,
Και πρέπει να ενωθείς με το πλήθος
Ή άσκοπα να περιμένεις το νυχτερινό επιβάτη.

Ω πόσο προσφιλείς είναι αυτοί οι μεγάλοι χώροι όταν αδειάζουν 
Και μένεις ασάλευτος, ανάμεσα στη γη και τον ουρανό 
Σαν το κυπαρίσσι, 
Που χρόνια ονειρεύεται ν' αφήσει τους τάφους, να γίνει 
Κατάρτι σε πλοίο.

  Τάσος Κόρφης , Εγκώμια (1993)  

Argyris Chionis

                                    Joaquin  Sorolla y Bastida, Valencia beach in the morning light,1908

 

Beautiful summer

It was beautiful this summer
Beautiful but dangerous

A sandbathing old man 
Was forgotten burried in the sand
When remembered after days
His hat was lifted
And   he was missing

An  all white tourist from the north
Had an affair with the sun   
She slept with him for  days months
Then got darker and assimilated by the landscape
Her people are seeking her
Through the red cross

A beaten child became a sea urchin
Let them come now
Let them beat me again , he said
His mom and dad took
Knife and fork
And without getting  pierced
They ate his heart

A hunted dog
Bit its tail and ate it
Then it ate all its body
Only its head was left on the pebbles
To become whitewashed licked by the waves

In the background a boat stayed still
Still for a whole summer
Winds were blowing inflating the sails
She did not mean to leave. What was she waiting for?
Nobody knows.


Argyris Chionis, Verbal landscapes


 ♠ ♠ ♠

Το ωραίο καλοκαίρι  

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
Ωραίο αλλά κι επικίνδυνο 

 

Ένας παππούς που έκανε αμμόλουτρα 
Ξεχάστηκε θαμμένος μες στην άμμο
Όταν τον θυμηθήκαν ύστερ' από μέρες
Σηκώσαν το καπέλο του  
Δεν ήταν από κάτω       

Μια πάλλευκη τουρίστρια απʼ το βορρά 
Τα 'φτιαξε με τον ήλιο                    
Κοιμήθηκε μαζί του μέρες μήνες
Σκούρυνε αφομοιώθηκε απʼ το τοπίο
Οι δικοί της τώρα την αναζητούν
Μέσω του ερυθρού σταυρού

Ένα παιδί δαρμένο έγινε αχινός
Αν τους βαστάει τώρα
Ας με ξαναδείρουν, είπε
Πήρανε ο μπαμπάς και η μαμά
Μαχαίρι και πιρούνι
Και χωρίς να τρυπηθούν
Του φάγαν την καρδιά

Ένα σκυλί κυνηγημένο
Δάγκωσε την ουρά του και την έφαγε
Ύστερα έφαγε όλο το κορμί του
Έμεινε μόνο το κεφάλι του στα βότσαλα
Νʼ ασπρίζει από τα κύματα γλειμμένο

Βαθιά ένα καράβι έμενε ακίνητο 
Ακίνητο ένα καλοκαίρι
Φυσούσαν άνεμοι φουσκώναν τα πανιά 
Δεν έλεγε να φύγει. Τι περίμενε;
Κανείς δεν ξέρει.

Αργύρης Χιόνης, Λεκτικά Τοπία

Titos Patrikios

                                   Egon Schiele,1914

Healing

Wish it or not

most of the wounds were healed as time went by.
And who 's  to see the way they crawl
silently , under the skin
like inner spiders...

Titos Patrikios, Disputes

e   f   h   h

Επούλωση

Το θέλεις δεν το θέλεις
κλείσαν με τον καιρό πολλές πληγές.
Και ποιος να δει πώς σέρνονται
βουβά, κάτω από το δέρμα
σαν εσωτερικές αράχνες...

Τίτος Πατρίκιος, Αντιδικίες

Titos Patrikios

                                                                  Giorgio de Chirico, Melanconia

  ORDEAL

 

 

And as for you,

 

with all what we have passed together

 

nothing inside you has been crippled

 

don't be too proud.

 

Maybe you had nothing to put at stake.

 

 

Titos Patrikios, Disputes

 

z    z    z    z

 

 

ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

 

Και σένα, αν με τα τόσα που περάσαμε

τίποτα μέσα σου δε σακατεύτηκε,

μην πολυκαμαρώνεις.

Ίσως

δεν είχες τίποτε να διακινδυνεύσεις.

 

 

Τίτος Πατρίκιος , Αντιδικίες

 

 

Aris Alexandrou

                                                           Kazimir Malevich, The knifegrinder, 1912

The knife

As the steel takes time to become a sharp and useful knife
so do the words they take time to get sharpened  into speech
In the meantime
while  working on the grinder
be careful not to be carried away
                                                    not to get arrogant
by the bright sequence of the sparks.
Just mind the knife.

Aris Alexandrou, Straightness of roads, 1959

v  v  v  v 

Το μαχαίρι

Όπως αργεί τʼ ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κʼ οι λέξεις νʼ ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ 
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς
                                           μην ξιπαστείς 
απ΄ την λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.

Άρης Αλεξάνδρου , Ευθύτης οδών, 1959

Miltos Sachtouris

                                                                                                  Panayiotis Beldekos

the wake

They are all asleep

I stay awake

I pass on  a gold  thread

silver moons

and wait till it gets dawn

for  a new man 

to be born

in my heart

so frozen

by wild ghosts

and all that dark bitterness.

Miltos Sachtouris, The clocks turned upside down, 1998

z    z    z    z

   Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Όλοι κοιμούνται

κι εγώ ξαγρυπνώ

περνώ σε χρυσή κλωστή
ασημένια φεγγάρια
και περιμένω να ξημερώσει
για να γεννηθεί
ένας νέος άνθρωπος
μέσ᾿ στην καρδιά μου
την παγωμένη
από άγρια φαντάσματα
και τόση μαύρη πίκρα.

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ , Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια (1998)

Charalambos Giannakopoulos

                                                   Robert Doisneau, Le Baiser de l'Hotel de Ville , Paris 1950

 

 

Come on let's live our love

so the whole world

will take us for crazy.


Charalambos Giannakopoulos

  —   —  —  — 

Έλα να ζήσουμε τον έρωτά μας

έτσι που ο κόσμος όλος

να μας πάρει για τρελούς.
 

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Nikos Alexis Aslanoglou

 

                                                                  Abbott Fuller Graves, On the deck

 Let us suppose...

Let us suppose that all went well
that we travelled together and the city glowed
and the deck was filled with music
and the sea was ours and the land
was flowery like an orchard in bloom
let us suppose we travelled infinitely
and your love welled in your eyes-

No need to talk , no remedy can be of use
no change in blood can last.

Nikos Alexis Aslanoglou

v  v  v  v  v

Κι αν υποθέσουμε...

Κι αν υποθέσουμε πως όλα έρχονταν καλά 
και ταξιδεύαμε μαζί κι η πόλη έφεγγε   
και το κατάστρωμα πλημμύριζε στη μουσική 
κι η θάλασσα ήταν δική μας κι η στεριά  
λουλούδιαζε σαν ανθισμένο περιβόλι 
αν υποθέσουμε πως ταξιδεύαμε παντοτινά
κι η αγάπη σου ανάβλυζε μέσα στα μάτια -

Τι κουβεντιάζουμε, κανένα γιατρικό δεν ωφελεί 
καμιά αλλαγή στο αίμα δεν αντέχει.

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου, Νοσοκομείο εκστρατείας, 1972

Kiki Dimoula

 

                                                                                        Brassaï ,"the kiss"

For every kiss given, for each and every kiss,

one per cent consists of eternity

and all the rest of the risk to be the last one...


Kiki Dimoula


“    “    “   “   

Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως,

ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητα

κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο να ’ναι το τελευταίο...


Κική Δημουλά

 

Nikiforos Vrettakos

 

                                                                                           Feng Chiang Jiang
Sleep

On top of the hill I ' ve made your bed with pine needles
and scattered  upon  them sunbeams
on top  I 've spread a smile for  your body to be at ease.

And I told time not to wake you.
Or , better, to wake you up as late as possible,
cause most of the time things happen just once
even if all days are alike and the sun eternal.

Nikiforos Vrettakos, The time and the river , 1957

z    z    z    z

Ύπνος  


Πάνω στο λόφο σού 'στρωσα πευκοβελόνες
κι έριξα πάνω τους αχτίδες ήλιου κι από πάνω
σου 'στρωσα ένα χαμόγελο να μην κόβεται το κορμί σου.

Κι είπα στο χρόνο να μη σε ξυπνήσει. 
Ή, πιο καλά, να σε ξυπνήσει όσο μπορούσε αργότερα,
γιατί πολλές φορές τα πράγματα γίνονται μια φορά
κι ας είναι οι μέρες όλες ίδιες και ο ήλιος αιώνιος.


Νικηφόρος Βρεττάκος,  Ο χρόνος και το ποτάμι (1957)

Philippos Aggelis

                                                                   Vangelis Rinas

If someone has reached the marrow of love,


he has learned that the other one does not leave,


he is always there…




Philippos Aggelis

{    {   {    {  {    

Αν έφτασε κανείς στο μεδούλι μιας αγάπης,

έχει μάθει πως ο άλλος δεν φεύγει,

είναι πάντα παρών.

Φίλιππος Ἀγγελῆς

Argyris Chionis

                                                                                         Daniel Gerhartz


      I am getting  drowned in a cup of coffee
      somebody is stirring  me abstracted
      he keeps stirring and stirring
      He doesn't see I cant dissolve
      to get me out so I can be saved


       Argyris Chionis

|    |    |

   Πνίγομαι μέσα σε μια κούπα καφέ
   κάποιος με ανακατεύει αφηρημένος
   μ 'ανακατεύει μ'ανακατεύει.
  Δε βλέπει που δεν λιώνω
  να με βγάλει να σωθώ.

  Αργύρης Χιόνης