Saturday, 30 January 2016
Thomas Ioannou
Ismael Nery , Us, 1926
15 HIPPOCRATOUS ST.
Wearing again the same body
You have forgotten to button up
The wound in question
Challenging the past
To interfere
But this stands waterproof
On the opposite bank
It does not accept the arbitration of time
It withdraws and its level
Constantly lowers in our life
Leaving our bodies uncovered
And our eyes
Fail to meet
Bridges that missed reaching the other end
And are left like hands stretching out
Βut alas times catches up with them
Αnd not a drop of embracement
Ιs left to the touch.
And on the point you 'd say we would be covered
By a river, an impetuous flowing passion
That would sweep the barriers
The mouth now dry
And our words drained
What were you doing in Hippocratous street
with your hair loose?
A swarm of fears
Crossing the stillness
The day was late on your face
And your fingers were left forgotten
On my coat
As if looking for my button
God was late to move
Into another plan
It got dark
And the sun still there
an intruder standing
Light at half mast
Thomas Ioannou,15 Ηippocratous st. , 2011
ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 15
Φοράς πάλι το ίδιο σώμα
Ξέχασες όμως να κουμπώσεις
Την επίμαχη πληγή
Προκαλώντας το παρελθόν
Να επέμβει
Όμως αυτό αδιάβροχο στέκει
Στην απέναντι όχθη
Δεν αποδέχεται τη διαιτησία του χρόνου
Αποσύρεται και η στάθμη του
Διαρκώς χαμηλώνει στη ζωή μας
Αφήνοντας τα σώματά μας ακάλυπτα
Και τα βλέμματά μας
Αποτυγχάνουν να διασταυρωθούν
Γέφυρες που δε φτάσανε στην άλλη όχθη
Κι έμειναν χέρια που τείνουν
Μα φευ τους προλαβαίνει ο καιρός
Και ούτε μια στάλα σμίξιμο
Δεν απομένει στην αφή
Κι εκεί που έλεγες θα μας σκεπάσει
Ένας ποταμός, ένα ρέον πάθος ορμητικό
Που θα σαρώσει τα φράγματα
Μια στέγνα τώρα στο στόμα
Και οι λέξεις μας ξεζουμισμένες
Τι γύρευες στην Ιπποκράτους
Με τα μαλλιά σου λυτά;
Ένα σμάρι φόβων
Που διέσχιζε την άπνοια
Αργοπορούσε η μέρα στο πρόσωπό σου
Και τα δάχτυλά σου ξεχάστηκαν
Επάνω στο παλτό μου
Λες και γύρευαν το κουμπί μου
Άργησε να προχωρήσει
Σε άλλο πλάνο ο Θεός
Βράδιασε
Και ο ήλιος εκεί
Να στέκει παρείσακτος
Μεσίστιο φως
Θωμάς Ιωάννου, Ιπποκράτους 15, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Ο Θωμάς Ιωάννου, άλλος ένας γιατρός-ποιητής, με πολύ ενδιαφέρουσα ποίηση.
ReplyDeleteΈντιμος συμβιβασμός
Σε πλησιάζουν με το χαμόγελο ακριβείας τους
Με τον ισορροπημένο λόγο τους
Σε χτυπούν στην πλάτη
Με την οικειότητα του εκ του πλησίον μίσους
Μάθανε βλέπεις να οικειοποιούνται
Ακόμα και τους χτεσινούς εχθρούς
Να συμφιλιώνονται με τα πάθη τους
Ληθοβολώντας τη μνήμη
Πετώντας πέτρες στη θάλασσα
Για να σωπάσει η ταραχή της
Όσο κι αν αντιδράσεις στην αρχή
Και θελήσεις τις γωνίες σου
Οξείες να κρατήσεις
Κι αυτό το σπάσιμο στη φωνή να σε προδίδει
Στο τέλος θα συναινέσεις
Να επιμεληθούν άλλοι την εξαφάνισή σου
Θα φτιάξουν αυτοί τον κόμπο στο λαιμό σου
Προσδίδοντας επισημότητα στη λύπη σου
Σα να δένουν τη γραβάτα γλώσσα τους
Κάθε σύσπαση των χειλιών σου
Και μορφασμός
Θα συντονιστεί με το δημόσιο αίσθημα
Κάθε σου λέξη θα αποζητά επικύρωση
Από μια διευρυμένη
Από μια συντριπτική πλειοψηφία
Κι αν μειοψηφήσει κάποια τύψη
Που δεν πείστηκε για τις προθέσεις σου
Μην απολογηθείς
Δίκη προθέσεων θα κάνουμε τώρα;
Το ουσιώδες είναι
Ότι απέφυγες τα χειρότερα
Συνάπτοντας έναν καθ’ όλα
Έντιμο συμβιβασμό
Θωμάς Ιωάννου, Ιπποκράτους 15, (Σαιξπηρικόν, 2011)
Πόσο χαίρομαι που σε ακούω, Ροζαμούνδη μου καλή!
ReplyDeleteΣε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο ποίημα του Θωμά Ιωάννου από την εξαιρετική αυτή συλλογή! :-)