Dimitris Papastergiou

Joaquín Sorolla y Bastida, Bacchante, 1886 

A stroll
              ...(for you)


At nights your kisses take a stroll in the gardens of my body.

They play hide and seek in the foliage,

climb up the trees and steal my fruit.

Every morning my body smells of jasmine

and bitten peach.


Dimitris Papastergiou



Σεργιάνι
              ...(για σένα)

Τις νύχτες τα φιλιά σου σεργιανούν στους κήπους του κορμιού μου.

Παίζουν κρυφτό στις φυλλωσιές,

στα δέντρα σκαρφαλώνουνε και κλέβουνε τα φρούτα.

Κάθε πρωί το σώμα μου μυρίζει γιασεμί

και δαγκωμένο ροδάκινο.


Δημήτρης Παπαστεργίου

Michalis Ganas

                                                        Henri Matisse, The daisies, 1939


You love me, you love me not

Where should I find

in the field 

which daisy has chosen

to dress your secret.

Michalis Ganas

Μ' αγαπάς, δε μ' αγαπάς

Που θες να βρω
μέσα στον κάμπο
ποιά μαργαρίτα διάλεξε
για να ντυθεί το μυστικό σου.


Μιχάλης Γκανάς  "Ποιήματα1978-2012", Μελάνι, 2013

Kostas Montis

         

                                                 Artemisia Gentileschi - Sleeping Venus

I know,

but I choose again

the dream...


Kostas Montis




Ξέρω,

μα επιλέγω ξανά

τ' όνειρο...


Κώστας Μόντης

Yiannis Sclivaniotis

                                 Ivan Konstantinovič Ajvazovskij, 1859

Stalactites

Don' t step carelessly

inside the caves of your dreams

where fragile stalactites

are constantly bleeding

the biography of your substance

They risk to break

Tread with the fair weather

of a January Moon

Yiannis Sclivaniotis, Sixth sense, Kastaniotis 2016

Σταλακτίτες

Μην βαδίζετε απρόσεκτα

μες στις σπηλιές των ονείρων σας

όπου ευαίσθητοι σταλακτίτες

αιμορραγούν διαρκώς

τη βιογραφία της ύλης σας 

Κινδυνεύουν με θραύση 

Διαβείτε με ευδία Γεναριάτικης 

Σελήνης

Γιάννη Σκληβανιώτη, από τη συλλογή "Έκτη αίσθηση", Καστανιώτης, 2016

Yiannis Tsigras

                                                     Pablo Picasso , the dream, 1932

And to wake up in the light.

You have fold, My Lord, the future  carefully,  like a towel,

In this way no omen reading is allowed

The cranes have already faded away in the west.

And the present remains in our hands

Like a statue's broken head

Not carved to talk,

In our era you have flown of glory

Of the toads, of the anemone, of the crazy birds.

Here is wisdom:

To fall asleep simply and quietly

Into a flourished verse 

And to wake up in the light.

Και να ξυπνήσουμε στο φως

Δίπλωσες, Κύριε, προσεκτικά το μέλλον, σαν πετσέτα,
Έτσι που να μην επιτρέπονται οιωνοσκοπήσεις.
Σβήσανε ήδη οι γερανοί στη δύση.
Και το παρόν μάς έμεινε στα χέρια
Όπως κομμένο αγάλματος κεφάλι
Που δε σμιλεύτηκε για να μιλάει.
Στην εποχή μας πέταξες της δόξας
Των φρύνων,της ανεμώνης, των τρελλών πουλιών.
Ώδε η σοφία εστίν:
Να κοιμηθούμε απλά και ήρεμα
Μέσα σε ανθισμένο στίχο
Και να ξυπνήσουμε στο φως. 

του Γιάννη Τσίγκρα

Thanassis Kostavaras

                                              Christos Bokoros , She, sleeping, 1986


Only to look at you
Even if my eyes
are two sad birds.
Even if my voice gets lost
behind an anxious smile.
Just to be worth one of your looks
is enough for me.
I get transformed.
I become air to embrace you.
I become caress and whisper.
And if I don't fly away , If I don't get lost
it 's because I can't get away from you.
I am deeply rooted in our Love.
I become a tree, full of branches and leaves
in bloom with white and red flowers
I dress up only to please you
and as if full of nightingales
I sing to you.
I talk to you in another, unknown language
I send you messages from the constellations of the dream.
I touch you like a fluff;
like a gentle breeze, deriving from an unearthly light.
I the coward, the obscure,the embarrassed
I write passionate poems to you.


Thanassis Kostavaras, "Metamorphoses in Love" from the collection "Greetings"



Και μόνο να σε κοιτάζω.
Κι ας είναι τα μάτια μου
δυο λυπημένα πουλιά.
Κι ας χάνεται η φωνή μου
πίσω από ένα φοβισμένο χαμόγελο.
Έστω και μόνο να μ' αξιώνεις μ' ένα σου βλέμμα.
μου φτάνει.
Μεταμορφώνομαι.
Γίνομαι αέρας να σ' αγκαλιάζω.
Γίνομαι χάδι και ψίθυρος.
Κι αν δεν πετάω μακριά σου, αν δεν χάνομαι
είναι γιατί δεν μπορώ να φύγω από κοντά σου
Είμαι βαθιά ριζωμένος στον Έρωτα μας.
Γίνομαι δέντρο, γεμίζω από κλώνους και φύλλα
ανθίζω σε άσπρα και κόκκινα άνθη
στολίζομαι μόνο για να σ’ αρέσω
και σαν να είμαι γεμάτος αηδόνια
σου τραγουδώ.
Σού μιλώ σε μιαν άλλη, άγνωστη γλώσσα
σου στέλνω απ’ τους αστερισμούς του ονείρου, μηνύματα.
Σ’ αγγίζω σαν χνούδι∙
σαν τρυφερή αύρα, σαν από κάποιο υπερκόσμιο φως.
Εγώ ο δειλός, ο σκοτεινός, ο αμήχανος
σου γράφω παθιασμένα ποιήματα.

Θανάσης Κωσταβάρας, ''Οι μεταμορφώσεις στον Έρωτα'' από τη συλλογή "Χαιρετισμοί"