Vassilis Karavitis

                                                                   Bill Brand , nude

SENSE OF EXISTENCE

I felt so close to you
Τhis summer
Like a sea drop
Drying on your knee
That is how you were evaporating inside me

And you survived.

Vassilis Karavitis, 1982

ΑΙΣΘΗΣΗ ΥΠΑΡΞΕΩΣ  


Πολύ κοντά σου
Βρέθηκα αυτό το καλοκαίρι.
Σαν το νερό της θάλασσας
Που στέγνωνε στο γόνατό σου
Έτσι εξατμιζόσουνα μέσα μου

Και επιζούσες.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ, Φόρμουλες για μιαν άγνωστη ζωή, 1982

Vassilis Karavitis

 

Yiannis Migadis, backyard , 1977

Pasalimani 1970

Abundant cement has covered

Our childhood footsteps

The traces of the drowned

and those wrecked ashore.

At that time the sea lifts their grief

Awakes the tenants of the square

They walk out their door scared

And expose fake dreams

They leave them there without a note

And return to bed.


Those houses suit me.

That port.

That restrained sea

that has forgotten its source.


Vassilis Karavitis

Πασαλιμάνι 1970

Τσιμέντο άφθονο σκέπασε

Τις παιδικές μας πατημασιές

Τα ίχνη των πνιγμένων

Κι αυτών που ναυαγήσαν στην στεριά.

Τέτοιαν ώρα ανεβάζει η θάλασσα τον καημό τους.

Ξυπνάει τους ενοίκους της πλατείας

Βγαίνουν τρομαγμένοι στην πόρτα τους

Κι εκθέτουν κλεψίγαμα όνειρα.

Τ' αφήνουν εκεί χωρίς σημείωμα

Και ξαναπάνε για ύπνο.


Μου ταιριάζουν αυτά τα σπίτια.

Αυτό το λιμάνι.

Αυτή η σταματημένη θάλασσα

που ξέχασε την πηγή της.



Βασίλης Καραβίτης

Takis Sinopoulos

                                              Sleeping Eros, Bronze statue of Hellenistic period


Every new love gives you
another face, it makes  you encounter
once again your loneliness.
When love is gone, the empty space resembles
a scene of crime.

Takis Sinopoulos, From "the poetry of poetry", 1964



Κάθε καινούργιος έρωτας σού δίνει ένα
άλλο πρόσωπο, σε φέρνει ν’ αντιμετωπίσεις
ακόμη μια φορά τη μοναξιά σου.
Όταν ο έρωτας φύγει, το κενό θυμίζει
χώρο εγκλήματος.

Τάκης Σινόπουλος, Απόσπασμα από το "Η ποίηση της ποίησης , 1964

Anestis Evangelou

                                                         Christian Schloe , The Poet

There are so many

There are so many that howl at nights
and impeccable , in the daytime, wander around us
most of them with a burning iron in their head
a red iron under the skin.

So many my brothers. I am not alone.

Anestis Evangelou, A respiration method, 1966

 Είναι πολλοί 

Είναι πολλοί που ουρλιάζουνε τις νύχτες
κι άψογοι, την ημέρα, περιφέρονται ανάμεσά μας,
πολλοί μ' έν' αναμμένο σίδερο μες στο μυαλό
κόκκινο σίδερο κάτω απ' το δέρμα.

Είναι πολλά τ' αδέρφια μου. Δεν είμαι μόνος.

Ανέστης Ευαγγέλου, Μέθοδος αναπνοής (1966)