There are so many
and impeccable , in the daytime, wander around us
most of them with a burning iron in their head
a red iron under the skin.
So many my brothers. I am not alone.
Anestis Evangelou, A respiration method, 1966
Είναι πολλοί
κι άψογοι, την ημέρα, περιφέρονται ανάμεσά μας,
πολλοί μ' έν' αναμμένο σίδερο μες στο μυαλό
κόκκινο σίδερο κάτω απ' το δέρμα.
Είναι πολλά τ' αδέρφια μου. Δεν είμαι μόνος.
Ανέστης Ευαγγέλου, Μέθοδος αναπνοής (1966)
Μα ναι. Δικός μας κι ο Ανέστης Ευαγγέλου.
ReplyDeleteΟι πράξεις
Αρχίζω πια να δυσκολεύομαι με την ομιλία
να χάνω λίγο λίγο το δώρο που μου χάρισαν οι θεοί.
Περίσσεψαν οι πράξεις, φίλοι μου, μας πλάκωσαν,
μας σύντριψαν με το περίσσιο βάρος τους∙
δε φτάνουν πια τα λόγια, δεν επαρκούν,
δε βγαίνουν καν κάτω απ' το βάρος
των πράξεων.
Ήδη μπερδεύονται τα λόγια μου, τραυλίζω,
χάνουν σιγά σιγά τη συνοχή τους
χάνουν τη δύναμη και το ζεστό τους αίμα
ακόμα λίγο και θα γίνουν άναρθρες κραυγές.
Οι πράξεις μας,
όγκοι χωμάτων, μπάζα και σιωπή,
μας έπνιξαν.
Ανέστης Ευαγγέλου, Από τη συλλογή Μέθοδος αναπνοής (1966)
***
Δεν ξέρω
Δεν ξέρω τι στο διάβολο
φταίει
τι έκανα
ή
τι παράλειψα να κάνω
(ή μήπως οι άλλοι,
η μοίρα
ή ο Θεός;)
και κάτι δεν πάει καλά
εδώ και καιρό
κάτι στράβωσε
και κακοφόρμισε
λίγο λίγο
και χάλασε
η ζωή μου.
Ανέστης Ευαγγέλου, Από τη συλλογή Το διάλειμμα [Από την ενότητα Μετά την καύση](1976)
Ευχαριστώ πολύ, καλή μου Ροζαμούνδη!
ReplyDeleteΈνα ποίημα για τον μεγάλο πεζογράφο Τόλη Καζαντζή
ReplyDeleteΤΟΛΗΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ
Ας γράψουν άλλοι για το έργο σου, ας πουν
για την Κυρά-Λισάβετ, την Παρέλαση,
το Τελευταίο σου καταφύγιο, τον Σκαρίμπα.
Αρμοδιότεροι υπάρχουν, να το κάνουν.
Σ’ εμένα πέφτει ο κλήρος να θυμίσω
την άλλη σου διάσταση, τη θρυλική,
δόξα και καύχημα των μακεδονικών γηπέδων.*
Πρωταθλητή των πόνων, σέντερ φορ
οι μαγικές σου ντρίπλες δε θα ξεχαστούν
το ψυχωμένο παίξιμό σου και τα γκολ
ενάντια στην ομάδα του Θανάτου.
Ήσουν πάντα το ίνδαλμά μου.
. . .Εσύ
στην πρώτη ομάδα, χαρισματικός,
κι εγώ αναπληρωματικός, να περιμένω.
Στις προπονήσεις προσπαθούσα να σε μιμηθώ
κι από τον πάγκο σε καμάρωνα τις Κυριακές
και ζητωκραύγαζα σε κάθε ενέργειά σου.
Τώρα, που ήρθε η ώρα μου να καθιερωθώ
—δυόμισι χρόνια παίζω ανελλιπώς
στην πρώτη ομάδα—
ορκίζομαι σε στάση προσοχής
τη θέση σου να μην ντροπιάσω, παλικάρι.
.
Α ν έ σ τ η ς Ε υ α γ γ έ λ ο υ (1937-1994)
Από τη συλλογή Το χιόνι και η ερήμωση, 1994
Α... Ευχαριστώ πολύ! Το συγκεκριμένο πρώτη φορά το διαβάζω!
ReplyDeleteΕλπίζω να έχετε διαβάσει τον Τόλη Καζαντζή. Θα χαρώ πολύ αν μου πείτε ότι τον έχετε διαβάσει και τον λατρεύετε.
ReplyDeleteΕλπίζω να έχετε διαβάσει τον Τόλη Καζαντζή. Θα χαρώ πολύ αν μου πείτε ότι τον έχετε διαβάσει και τον λατρεύετε.
ReplyDeleteΚαι βέβαια τον αγαπάμε! :-)
ReplyDeleteLike!
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete