Christos Laskaris

                                                            Aurora - Jose de Madrazo y Agudo (1781-1859) 

Innocence

Aurora knows nothing

when she breaks happy 

and gets stronger

and evolves into day.

 nothing

of the darkness that approaches.

Christos Laskaris

Αθωότητα

Δεν ξέρει τίποτα η αυγή
όταν χαράζει ευτυχισμένη
και δυναμώνει
και σε μέρα ξετυλίγεται.

τίποτα
απ' το σκοτάδι που ζυγώνει.


Χρίστος Λάσκαρης

Titos Patrikios

                                              Amedeo Modigliani, The Young Apprentice

TO KEEP LEARNING

When some day you get to discover

how many more illusions you sustained

When you are made to acknowledge

all those you had never wished to admit 

when  even the last idol falls

in which you used to put your faith

only then you may get to learn

how deep they go , how dark are

the roots of every deed you took.

Titos Patrikios, apprenticeship again

ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ  

Όταν φτάσεις κάποτε ν' ανακαλύψεις
πόσες ακόμα αυταπάτες συντηρούσες
όταν αναγκαστείς ν' αναγνωρίσεις
κι εκείνα που δεν ήθελες να παραδεχτείς
όταν πέσει και το τελευταίο είδωλο
που πάνω του στήριζες την πίστη σου

τότε μπορεί ν' αρχίσεις να μαθαίνεις
πόσο βαθιά πηγαίνουν, πόσο είναι σκοτεινές 

οι ρίζες της καθεμιάς σου πράξης. 

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ, Μαθητεία ξανά 

Titos Patrikios

                                              Spyros Vassiliou

The problem with the pronouns

We say we and we mean I

we say you and we mean I

we say he and mean I again .

Basically only by “I”

we can comprehend

the other…

Titos Patrikios

Το πρόβλημα με τις αντωνυμίες

Λέμε εμείς και εννοούμε εγώ

λέμε εσύ και εννοούμε εγώ

λέμε αυτός και εννοούμε πάλι εγώ.

Στην ουσία μόνο με το εγώ

μπορούμε να εννοήσουμε

κάποιον άλλο.



~Τίτος Πατρίκιος

Chryssanthie Polyzou

                               Old Centaur teased by Eros, roman copy of a classical greek original, Louvre

I was trying to hear you

by being an apprentice

to the sound of absence.

Where does all that Love go

when eyes lose sight of eyes

and lips embrace silence?

Does it become a night prayer or

a Centaur shirt to scratch

the tender flesh of the word?

Chryssanthie Polyzou , Oropedio spring summer 2018




Σ’ αφουγκραζόμουν μαθητεύοντας

στον ήχο της απουσίας.

Πού πάει αλήθεια τόσος Έρωτας

όταν τα μάτια χάνονται

και τα χείλη ασπάζονται

τη σιωπή;

Γίνεται νυχτερινή προσευχή

ή πουκάμισο Κενταύρου

χαράζοντας την τρυφερή σάρκα

της λέξης; 

Χρυσάνθη Πολύζου,  Οροπέδιο , Άνοιξη Καλοκαίρι 2018

Dora Kaskali

                                                    Marc Chagall, Les Amoureux - 1928

His words

You wave me·
scratching the walls of habit.
You set me free
paying as bail
topazes, moonstones, cobalt. Eye amulets.
You drag me intο your light
you, lantern of the after rain
crystal that returns my reflection clear.
Relaxed.
You tame the scorpion
I was feeding on my arm
I lean on your sand dune
thirsty mouth and all my limbs get wet.
You make me give birth to words
I call anticipation
engulfing your spirit
I break you, pieces
of flesh, of guilt, of lust and deprivation.
I put you on, my little
installation
eerie monster
my treasure.


Said he.


Let his poem be done.


Dora Kaskali, Somewhere to lean on, Melani 2018

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥ

Με ανεμίζεις·
τρίζεις τους τοίχους της συνήθειας.
Με αποφυλακίζεις
δίνοντας εγγύηση
τοπάζια, φεγγαρόπετρα, κοβάλτιο. Μάτια φυλακτό.
Με σέρνεις στο φως σου
φανέ του απόβροχου
κρύσταλλο που επιστρέφει το είδωλό μου καθαρό.
Ησυχασμένο.
Εξημερώνεις το σκορπιό
που τάιζα στο μπράτσο.
Στη θίνα σου ακουμπώ
στόμα διψασμένο κι όλα τα μέλη υγραίνονται.
Μου γεννάς λέξεις
που βαφτίζω στην προσδοκία
το νόημά σου εγκολπώνοντας.
Σε σπάζω, κομμάτια
σάρκας, ενοχής, κάβλας και στέρησης.
Σε φορώ μικρή μου
εγκατάσταση
απόκοσμο τέρας
θησαυρέ μου

Είπεν εκείνος.

Γενηθήτω το ποίημά του.


Δώρα Κασκάλη, Κάπου ν’ ακουμπήσεις, Μελάνι 2018