It will be horrible to leave like this,
without a cause, a fight, a scream
-people who died without a scratch-
people so "quietly mixed in..."
Vyron Leontaris, Discolorations (fragment) 1959
Θα 'ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως
μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή
-άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,
άνθρωποι που "διελύθησαν ησύχως..."
Βύρων Λεοντάρης , Αποχρωματισμοί, (απόσπασμα) 1959
Παραθέτω ολόκληρο το ποίημα που το υπεραγαπώ και που μου θυμίζει μάλλον Καρυωτάκη, παρά Λεοντάρη.
ReplyDeleteΑΠΟΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΙ
Το δείλι σέρνεται κι αλλάζει πάλι δέρμα
Μες τις ψυχές μας, απαρνιέται όλα ξανά
τα χρώματά του – κι απομένουμε στεγνά
τοπία χωρίς αρχή και χωρίς τέρμα.
Γρίφοι λυμένοι και ξανά μπλεγμένοι
χτυπιόμαστε όλη μέρα σαν τυφλοί
για μια καλύτερη θεσούλα στο κλουβί
κι όλο βρισκόμαστε σφιχτότερα δεμένοι.
Στα λόγια σπάταλοι, φιλάργυροι όμως στο αίμα
κάναμε χάος το τοσοδά μας το μυαλό
-ο φόβος είναι θερμοκήπιο καλό,
ανθίζει σ’ όλες του τις ποικιλίες το ψέμα.
Ακούς και δεν γνωρίζεις τ’ όνομά σου,
κρυώνει η μοίρα που παλιά σου ‘χε δοθεί
-σε ποιές λοιπόν παγίδες έχουμε συρθεί;
Μέγα κακό είναι ν’αρνηθείς τ’ ανάστημά σου.
Δεν είναι ο κόσμος πείραμα στους τρόμους
του απείρου, όχι, δεν είναι δοκιμή.
Μπορείς να σέρνεσαι μια ολόκληρη ζωή,
υπογραφή δειλή μέσα στους δρόμους;
Θα ‘ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως
μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή
-άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,
άνθρωποι που “διελύθησαν ησύχως….”
ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ (από την “Ομίχλη του μεσημεριού”, 1959)
Μελοποιημένο από τον Απόστολο Ρίζο:
https://www.youtube.com/watch?v=Pr6Xb0d9zAI
Ναι Ρόζα μου, είναι υπέροχο το ποίημα! :-)
ReplyDelete