Pierre Bonnard,The letter, c1906
ΤHE LETTER
In your coat's pocket
old sesame seed
pistachio shells
and my crumpled letter.
Words awoke
phrases stretched
I have crackled for months inside
days of cold
nights hung in silence
in case you might hear
I ve changed the punctuation broadening hints
I had myself cut and tailored
fitting your probable desires.
But now entering the summer
with the perspectives of our future clear
instead of crushing myself jumping
or you erasing me
by sending your coat to the dry cleaner's
I 'll cringe I 'll shrink
into sesame or paring
and I 'll grab myself by the seams for ever.
Someday I 'll be touched by your fingers.
Yiannis Varveris, Of war invalids, 1982
old sesame seed
pistachio shells
and my crumpled letter.
Words awoke
phrases stretched
I have crackled for months inside
days of cold
nights hung in silence
in case you might hear
I ve changed the punctuation broadening hints
I had myself cut and tailored
fitting your probable desires.
But now entering the summer
with the perspectives of our future clear
instead of crushing myself jumping
or you erasing me
by sending your coat to the dry cleaner's
I 'll cringe I 'll shrink
into sesame or paring
and I 'll grab myself by the seams for ever.
Someday I 'll be touched by your fingers.
Yiannis Varveris, Of war invalids, 1982
Στην τσέπη του παλτού σου
παλιό σουσάμι
φλούδια φιστικιών
Ξύπνησαν λέξεις
φράσεις ανακλαδίστηκαν
έτριξα μήνες εκεί μέσα
μέρες του κρύου
νύχτες απ’ την κρεμάστρα μέσα στη σιωπή
μήπως ακούσεις
άλλαξα στίξη αμβλύνοντας υπαινιγμούς
κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου
κατά τις πιθανές σου επιθυμίες.
Μα τώρα πια που μπαίνει το καλοκαιράκι
κι είναι σαφείς οι προοπτικές του μέλλοντός μας
αντί να γκρεμοτσακιστώ πηδώντας
ή αντί να με ξεγράψεις
στέλνοντας το παλτό σου στο καθαριστήριο
θα σφίξω θα μαζέψω
σε σουσάμι ή φλούδι
κι απ’ τις ραφές θα γραπωθώ για πάντα.
Κάποτε θα μ’ αγγίξουνε τα δάχτυλά σου.
Γιάννης Βαρβέρης , Αναπήρων πολέμου, 1982
Ω, ναι!
ReplyDeleteΒαρβέρης συμφιλιωμένος με την αρρώστια και το θάνατο ή απλώς απαρηγόρητος;
Ερωτική διαθήκη
«Αφού λοιπόν ο νεκρός δεδικαίωται
τώρα σας λέω πως είχα τσέπες
στο γυμνό μου δέρμα.
Στην ανακομιδή στα τρίχρονα
όλοι εσείς που 'χατε νταραβέρια με το σώμα μου
σύρτε τη λήθη σας μέχρι το λάκκο
θα βρείτε κει κομμάτια γλώσσας χείλη
κραυγές χνούδια λαιμών κοντές ανάσες
ελάτε να σκυλέψετε με τη σειρά σας
ό,τι σας σκύλεψα είναι άθικτο σας περιμένει
έχω μια μουσική για σας από τα πλήκτρα των δοντιών
ελάτε
τ' αρπαχτικά σας δάχτυλα καυτά να νιώσω
για τελευταία φορά στα κόκαλά μου».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ
Ρόζα μου, υπέροχα τα ποιητικά σου αντίδωρα! Σ 'ευχαριστώ πολύ!
ReplyDelete