Chatzichristodoulou Maria

          Artwork by Joachin Sorolla

Twenty-year-old girl in summer time 

 Mother of pearl your shoulders 

 And on your palms are carved

 the paths of love 

 Your eyes draw August moons 

 How beautifully your eyelashes smile

 And how many secrets are hidden 

in the edges of your lips.

 That dimple in your neck 

a small dive for a starfish

 Your tender hand 

seaside for seagull strolls 

 Girl who dives her lace foot in the dusk.

 The night becomes foam for you,

 your breath a sea breeze 

 And how brave the love

that will open its sails

 to take you on a journey

 Twenty-year-old girl, who will bring you the archer as a gift in return?

 And who will set up a dance in the moonlight river

 for you 

whose hair is entangled with shooting stars.

Maria Chatzichristodoulou

 🌹

Κορίτσι εικοσάχρονο στην ώρα του καλοκαιριού 

Οι ώμοι από φίλντισι 

Και στις παλάμες χαραγμένα μονοπάτια της αγάπης 

Οι κύκλοι των ματιών σου φεγγάρια αυγουστιάτικα 

Πόσο όμορφα χαμογελούν τα ματοτσίνορα σου

Και πόσα κρύβουν μυστικά οι άκρες των χειλιών σου

Εκείνο το λακκάκι στο λαιμό μικρός βυθός για έναν αστερία

Το τρυφερό σου χέρι ακτή να σεργιανούν οι γλάροι 

Κορίτσι που στο δειλινό βουτάς το δαντελένιο πόδι σου

Αφρός για σένα η νύχτα γίνεται, η ανάσα σου μελτέμι 

Και ποιος γενναίος έρωτας πανιά θ´ανοίξει να σε ταξιδέψει

Κορίτσι εικοσάχρονο, ποιος τον Τοξότη θα σου φέρει αντίδωρο 

Και ποιος στη φεγγαρόστρατα χορό θα στήσει 

Για σένα που στα μαλλιά σου μπλέκονται πεφταστέρια.

Μαρία Χατζηχριστοδούλου

George L. Economou

Georges Braque, La Patience, 1942

Outside the day is dancing.

She doesn' t give a damn

for our sorrow.

George L. Economou

 Εξω η μέρα χορεύει.

Δεκάρα δεν δίνει

γιά τη λύπη μας.

Γιώργος Λ. Οικονόμου

Amalia Tsaknia

 

Wilhelm Hammershoi, Interior

They just leave one day

 the ones  we loved

 they turn the corner of the street

 without even a farewell nod.

 Now the house has more space

 we are moving some furniture

 we tidy up

 there are some old papers left on the table

 receipts and bills

 we discreetly collect them

 but when we go to burn them they don't burn

 they squish on our fingers

 we tear them into small pieces

 we bury them in the garden

 but in the evening  they are on the table still

 yellowed

 burnt on the edges

 and we go in and out of the house abstractly

 which now has more space

 because one by one the ones we loved left

 so simply and quietly one day

 they turned the corner of the street.

 Amalia Tsaknia

Έτσι απλά φεύγουν μια μέρα

εκείνοι που αγαπήσαμε

στρίβουνε στη γωνιά του δρόμου

χωρίς ούτε ένα νεύμα αποχαιρετισμού.

Τώρα το σπίτι έχει περισσότερο χώρο

μετακινούμε κάποια έπιπλα

συγυρίζουμε

έχουν μείνει κάτι παλιά χαρτιά στο τραπέζι

αποδείξεις και λογαριασμοί

εμείς διακριτικά τα μαζεύουμε

αλλά όταν πάμε να τα κάψουμε αυτά δεν καίγονται

τσουρουφλίζονται στα δάχτυλά μας

τα σκίζουμε σε μικρά κομμάτια

τα θάβουμε στον κήπο

με το βράδυ να τα πάλι στο τραπέζι

κιτρινισμένα

καψαλισμένα στις άκρες

κι εμείς μπαινοβγαίνουμε αφηρημένα στο σπίτι

που έχει τώρα περισσότερο χώρο

γιατί ένας ένας φύγαν εκείνοι που αγαπήσαμε

έτσι απλά κι αθόρυβα μια μέρα

έστριψαν στη γωνιά του δρόμου. 

Αμαλία Τσακνιά

Chryssa Polyzou

 

To my Mother

 In her autumn garden

 the lord of oblivion set up a trap.

 Sea daffodil,

  tender stem,

 my mother.

 The Horn of Amalthea

  on her lap

 and her heart

 orchard in full bloom.

 Chryssa Polyzou

Της μάνας


Στον φθινοπωρινό της κήπο 

έστησε δόκανο ο άρχοντας της λησμονιάς

Κρινάκι του γιαλού

μίσχος τρυφερός

η μάνα μου


Το κέρας της Αμάλθειας

στην ποδιά της

κι η καρδιά της

περιβόλι ολάνθιστο

Χρυσάνθη Πολύζου  24 Οκτωβρίου 2022


                                   

Polyzou Chryssanthie

           AUGUST 

On the stone threshold of August

the spiers of cicadas shatter the day.

The figs are growing sweeter 

 next to the arbutus

 and the dry pine needles.

Two swallows peck at the heart of noon

The poem is dripping with summer.

Chryssanthie Polyzou 

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Στο πέτρινο κατώφλι του Αυγούστου 

οι δοξαριές των τζιτζικιών 

θρυμματίζουν τη μέρα

Τα σύκα μελώνουν 

πλάι στις κουμαριές 

και τις ξερές πευκοβελόνες

Δυο χελιδόνια ραμφίζουν 

την καρδιά του μεσημεριού 

Στάζει καλοκαίρι το ποίημα

Χρυσάνθη Πολύζου 

 

Polyzou Chryssanthie

Acropolis hill, Photo: C. Polyzou 

 ATHENS OF APRIL

 Untangled city 

 with purple hills

 where the eternal

 caresses the ephemeral.

 Whispers of chamomile

 screams of the poppy,

 the charms of April.

 In every corner

it gives you  the   intimacy

of an  old mistress, 

 Athens.

Chryssanthie Polyzou 

ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΗ

Πόλη ξέπλεκη

με λόφους πορφυρούς

Εκεί που το αιώνιο

χαϊδεύει το εφήμερο

Ψίθυροι του χαμομηλιού

Κραυγές της παπαρούνας

οι γητειές του Απρίλη

Σε κάθε της γωνιά

σου τάζει οικειότητα

παλιάς αγαπημένης

η Αθήνα

Χρυσάνθη Πολύζου 

Gorpas Thomas

                               Frida Kahlo , the bus , 1929

Omonoia- Ano Petralona

Girl- power of the bus in the evening

you are sitting beside me like 

a fair flower behind a fence like 

a star walking on my bosom

but still saying : I am leaving.

You are sitting beside me sinking into my eyes

like into a scenery you long for but can't love

drawing in the silence that keeps you tied up

your beloved.

Always drowned in my eyes

always tied up by silence

looking back on old musics to come and set you free.

But the music does not come and you

are sitting beside me

always drowned in my eyes

always tied up by silence

with your heart broken like a little bird

with your beauty drifting like a little  child

you are sitting beside me

like a flower and like a star and like love that wishes

but can't.

Thomas Gorpas

ΟΜΟΝΟΙΑ - ΑΝΩ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ

Κορίτσι-εξουσία του λεωφορείου μέσα στο βράδι

κάθεσαι πλάι μου όπως

ξανθόν άνθος πίσω από φράχτην όπως

άστρο που περπατάει στον κόρφο μου

κι όμως μου λέει: Θα φύγω.

Κάθεσαι πλάι μου βουλιάζεις μες στα μάτια μου

όπως σ' ένα τοπίο που θέλεις μα δεν μπορείς να τ' αγαπήσεις

σχεδιάζοντας μες στη σιωπή που σε κρατάει δεμένη

τον αγαπημένο σου.

Πάντα πνιγμένη μες στα μάτια μου

πάντα δεμένη απ' τη σιωπή

αναπολώντας μουσικές παλιές να ρθούν και να σε λευτερώσουν

μα οι μουσικές δεν έρχονται κ' εσύ

κάθεσαι πλάι μου

πάντα πνιγμένη μες στα μάτια μου

πάντα δεμένη απ' τη σιωπή

με την καρδιά σου λαβωμένη σαν μικρό πουλί

με την ομορφιά σου ακυβέρνητη σαν μικρό παιδί

κάθεσαι πλάι μου

σαν άνθος και σαν άστρο και σαν έρωτας που θέλει

μα δεν μπορεί.

Θωμάς Γκόρπας  (1935-2003), από τη συλλογή "Στάσεις στο μέλλον", Εγνατία 1980

Glikeria Basdeki

                                 Auguste Renoir, Writing Lesson (La Leçon d'écriture) 1905

I am nine 

going to the third grade

my mother is not dead, 

they are alive at home

(still)

I have notebooks , glazed paper, I like 

Dimitri from 

the fifth grade

I won't get old soon- it will 

take years 

I ll have high school, my degree, 

Christmases

I ' ll have a big mouth, clothes 

anniversaries

but I am still nine 

and I haven't learned fractions

(yet)

Glykeria Basdeki, "Draw the chain, dear" Endymion, 2012

 Είμαι εννιά

πάω Τρίτη

δεν πέθανε η μάνα μου,

στο σπίτι μένουν ζωντανοί

(ακόμα)

έχω τετράδια, κόλλες γλασέ, μ' αρέσει

ο Δημήτρης απ' την

Πέμπτη

δε θα γεράσω σύντομα-θα

πάρει

χρόνια

θα βγάλω λύκειο, σχολές,

χριστούγεννα

θα βγάλω γλώσσα, ρούχα,

επετείους

μα τώρα είμαι εννιά-

δεν φτάσαμε στα κλάσματα

(ακόμα)

Γλυκερία Μπασδέκη,

από τη συλλογή "Σύρε καλέ την άλυσον", εκδ. Ενδυμίων 2012

Chryssanthie Polyzou

Helmer Osslund(1866-1938), Autumn mood

Fall

Migratory words

 you are carrying in your bag 

and my sadness

little rain drops 

on the windowpane 

Fall is the perfect season

 for goodbyes 

As if the rain expects to wash us away

from every ending.

Chryssanthie Polyzou

 Φθινόπωρο 

Λέξεις αποδημητικές 

κουβαλάς στο δισάκι σου 

κι η λύπη μου

μικρές σταγόνες βροχής 

στο τζάμι 

Είναι τέλειο το φθινόπωρο 

για αποχωρισμούς 

Λες κι η βροχή περιμένει

να μας ξεπλύνει 

από κάθε τέλος

Χρυσανθη Πολύζου

Dinos Christianopoulos

                                                          William Turner, The shipwreck


The sea takes pleasure  in shipwrecks.
It  evokes them
It covers them up.

You are the sea.
I am the shipwreck.

Dinos Christianoppulos


H θάλασσα ηδονίζεται με τα ναυάγια
τα προκαλεί
τα κουκουλώνει

είσαι η θάλασσα
είμαι το ναυάγιο

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μικρά Ποιήματα, Ιανός Θεσσαλονίκης
2016

Vicky Dermani

                                                    Henri Martin, The lovers

Till when?

You the charmer of my scarlet desires

who feed my nights with hot breaths

 till when? you ask me

 and I reply:

 till the cells of universe fall apart

Vicky Dermani

Ως πότε;

Εσύ ο γητευτής των άλικων πόθων μου
που με ανάσες καυτές τις νύχτες μου θρέφεις

ως πότε; με ρωτάς
κι εγώ σου απαντώ:
μέχρι να διαλυθούν τα κύτταρα του κόσμου



Βίκυ Δερμάνη, Έρωτας κραταιός ως θάνατος

Michalis Ganas

                                           
                                              Auguste Rodin, Pygmalion and Galatea, 1908


I form you little by little every night.
Every crack of dawn I crumble and fall with you.

I 'll never see you as a whole.
Nor will I have you. Every time 
your limbs are  freshly made and scattered.
I ve been omnipotent for your sake
 but not  a God.
What shall I do with such omnipotence 
when miracles are forbidden?

Michalis Ganas


Σε πλάθω λίγο λίγο κάθε νύχτα.
Ερχεται η μέρα και γκρεμίζομαι μαζί σου.

Ολόκληρη δεν θα σε δω ποτέ.
Ούτε θα σ' έχω. Κάθε φορά
πρωτόπλαστα τα μέλη σου και σκόρπια.
Εγινα παντοδύναμος για χάρη σου
δεν έγινα θεός.
Τι να την κάνω τόση παντοδυναμία
όταν απαγορεύεται το θαύμα.

Μιχάλης Γκανάς | Συλλογή: Παραλογή

Dione Dimitriadou

                                 Detail of Portrait of a Woman Holding a Pencil and a Drawing by Robert Lefèvre, ca. 1808

[With a soft pencil]

With a soft pencil  sliding on a piece of paper
poems of love are written

The other, the hard one of eros,
asks for a sharp  spike
To fall violently and engrave the pages

And when the paper becomes a rag
it asks
to  write on
your very flesh

Who said that love  is just for fun?
Nor is poetry for sure.

Dione Dimitriadou


[ΜΕ ΜΑΛΑΚΟ ΜΟΛΥΒΙ]

με μαλακό μολύβι
να γλιστράει στο χαρτί
γράφονται ποιήματα αγάπης

το άλλο το σκληρό του έρωτα
ζητάει κοφτερή ακίδα
βίαια να πέφτει
να χαράζει τις σελίδες

κι όταν κουρέλι γίνει το χαρτί
να γράφει πάνω σου
κατάσαρκα

ποιος είπε ότι αστειεύεται ο έρωτας;
μα ουτε και η ποίηση άλλωστε

Διώνη Δημητριάδου (από τη συλλογή Ο Ευτυχισμένος Σίσυφος, 2019)

Myrsini Gana

                             

                                   Eros, National and archeological museum of Athens (photo C. Polyzou)


Each love story

is a language.

Until you conquer

its grammar,

the exceptions,

all the irregular verbs

one of its two native speakers

has already fallen to dementia.



Myrsini Gana



Κάθε έρωτας

είναι μια γλώσσα.

Μέχρι να κατακτήσεις

τη γραμματική,

τις εξαιρέσεις,

όλα τα ανώμαλα ρήματα,

ένας από τους δυο

φυσικούς ομιλητές της

έχει παραδοθεί

στην άνοια.



Μυρσίνη Γκανά

Michalis Ganas

                                                      Angel Zárraga (1886 - 1946), The poet


Postscript on a reading

( To Joseph Brodsky)


Oh Lord,

make me worthy of reading

more of his poems

without blunting in the least

my jealousy for seeing someone else

translating exquisitely

my silences.

And throw me to hell afterwards

or wherever they speak russian.


Michalis Ganás




ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

        (Στον Γιόζεφ Μπρόντσκι)

Κύριε
αξίωσέ με να διαβάσω
και άλλα ποιήματά του
χωρίς ν’ αμβλύνεις στο ελάχιστο
τη ζήλια μου
που βλέπω κάποιον άλλο
να μεταφράζει απαράμιλλα
τις σιωπές μου.

Και ρίξε με στην Κόλαση μετά
ή οπουδήποτε μιλάνε ρώσικα.

Μιχάλης Γκανάς, Τα Μικρά, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000

Christos Laskaris

                                                            Aurora - Jose de Madrazo y Agudo (1781-1859) 

Innocence

Aurora knows nothing

when she breaks happy 

and gets stronger

and evolves into day.

 nothing

of the darkness that approaches.

Christos Laskaris

Αθωότητα

Δεν ξέρει τίποτα η αυγή
όταν χαράζει ευτυχισμένη
και δυναμώνει
και σε μέρα ξετυλίγεται.

τίποτα
απ' το σκοτάδι που ζυγώνει.


Χρίστος Λάσκαρης

Titos Patrikios

                                              Amedeo Modigliani, The Young Apprentice

TO KEEP LEARNING

When some day you get to discover

how many more illusions you sustained

When you are made to acknowledge

all those you had never wished to admit 

when  even the last idol falls

in which you used to put your faith

only then you may get to learn

how deep they go , how dark are

the roots of every deed you took.

Titos Patrikios, apprenticeship again

ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ  

Όταν φτάσεις κάποτε ν' ανακαλύψεις
πόσες ακόμα αυταπάτες συντηρούσες
όταν αναγκαστείς ν' αναγνωρίσεις
κι εκείνα που δεν ήθελες να παραδεχτείς
όταν πέσει και το τελευταίο είδωλο
που πάνω του στήριζες την πίστη σου

τότε μπορεί ν' αρχίσεις να μαθαίνεις
πόσο βαθιά πηγαίνουν, πόσο είναι σκοτεινές 

οι ρίζες της καθεμιάς σου πράξης. 

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ, Μαθητεία ξανά 

Titos Patrikios

                                              Spyros Vassiliou

The problem with the pronouns

We say we and we mean I

we say you and we mean I

we say he and mean I again .

Basically only by “I”

we can comprehend

the other…

Titos Patrikios

Το πρόβλημα με τις αντωνυμίες

Λέμε εμείς και εννοούμε εγώ

λέμε εσύ και εννοούμε εγώ

λέμε αυτός και εννοούμε πάλι εγώ.

Στην ουσία μόνο με το εγώ

μπορούμε να εννοήσουμε

κάποιον άλλο.



~Τίτος Πατρίκιος

Chryssanthie Polyzou

                               Old Centaur teased by Eros, roman copy of a classical greek original, Louvre

I was trying to hear you

by being an apprentice

to the sound of absence.

Where does all that Love go

when eyes lose sight of eyes

and lips embrace silence?

Does it become a night prayer or

a Centaur shirt to scratch

the tender flesh of the word?

Chryssanthie Polyzou , Oropedio spring summer 2018




Σ’ αφουγκραζόμουν μαθητεύοντας

στον ήχο της απουσίας.

Πού πάει αλήθεια τόσος Έρωτας

όταν τα μάτια χάνονται

και τα χείλη ασπάζονται

τη σιωπή;

Γίνεται νυχτερινή προσευχή

ή πουκάμισο Κενταύρου

χαράζοντας την τρυφερή σάρκα

της λέξης; 

Χρυσάνθη Πολύζου,  Οροπέδιο , Άνοιξη Καλοκαίρι 2018

Dora Kaskali

                                                    Marc Chagall, Les Amoureux - 1928

His words

You wave me·
scratching the walls of habit.
You set me free
paying as bail
topazes, moonstones, cobalt. Eye amulets.
You drag me intο your light
you, lantern of the after rain
crystal that returns my reflection clear.
Relaxed.
You tame the scorpion
I was feeding on my arm
I lean on your sand dune
thirsty mouth and all my limbs get wet.
You make me give birth to words
I call anticipation
engulfing your spirit
I break you, pieces
of flesh, of guilt, of lust and deprivation.
I put you on, my little
installation
eerie monster
my treasure.


Said he.


Let his poem be done.


Dora Kaskali, Somewhere to lean on, Melani 2018

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥ

Με ανεμίζεις·
τρίζεις τους τοίχους της συνήθειας.
Με αποφυλακίζεις
δίνοντας εγγύηση
τοπάζια, φεγγαρόπετρα, κοβάλτιο. Μάτια φυλακτό.
Με σέρνεις στο φως σου
φανέ του απόβροχου
κρύσταλλο που επιστρέφει το είδωλό μου καθαρό.
Ησυχασμένο.
Εξημερώνεις το σκορπιό
που τάιζα στο μπράτσο.
Στη θίνα σου ακουμπώ
στόμα διψασμένο κι όλα τα μέλη υγραίνονται.
Μου γεννάς λέξεις
που βαφτίζω στην προσδοκία
το νόημά σου εγκολπώνοντας.
Σε σπάζω, κομμάτια
σάρκας, ενοχής, κάβλας και στέρησης.
Σε φορώ μικρή μου
εγκατάσταση
απόκοσμο τέρας
θησαυρέ μου

Είπεν εκείνος.

Γενηθήτω το ποίημά του.


Δώρα Κασκάλη, Κάπου ν’ ακουμπήσεις, Μελάνι 2018

Tassos Livaditis

                                                                            Evert Collier, Still life, 1696 

And  if I have lost my life
I have lost it over things  unimportant,
a word,
a key,
a yesterday or a tomorrow.
Yet my nights always have
a scent of violet
because I remember...

Tassos Livaditis

Κι αν έχασα την ζωή μου
την έχασα για πράγματα ασήμαντα,
μια λέξη,
ένα κλειδί,
ένα χτες ή ένα αύριο.
Όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα
ένα άρωμα βιολέτας
γιατί θυμάμαι....


ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Yiannis Patilis

Kay Sage

  Even the wind

  by blowing on your body

  has become a sculptor

  Yiannis Patilis

Ως κι ο αέρας
Το κορμί σου φυσώντας
Σπούδασε γλύπτης

Γιάννης Πατίλης

Yiannis Patilis

                                                                    Jan Van der Kooi
 I can still talk with you


Your letters were sent by the rain
and the wind!...
Whenever you knocked on my windowpane
I was getting out in the street and listened:
that you were a cloud that set off
and came to cry above my house
in the city...

Yiannis Patilis


Μπορώ ακόμα και μιλώ μαζί σου

Τα γράμματά σου τα' στελνες με τη βροχή
και τον αέρα!...
Όταν μου χτύπαες το τζάμι έβγαινα
κατέβαινα στο δρόμο κι άκουγα:
πως σύννεφο ήσουν που ξεκίνησες
κ' ήρθες να κλάψεις πάνω απ' το σπίτι μου
στην πόλη...

 Γιάννης Πατίλης,
 Μη καπνιστής σε χώρα καπνιζόντων (ποιήματα 1970-1980), εκδ. Ύψιλον, Αθήνα 1982.

Laskaris Christos

                                                            William Turner,  A Storm (Shipwreck) 1823

The shipwreck

I catch myself from time to time

to sigh deeply 

with a sob.

 As if inside me  a shipwreck 

has stirred.

Christos Laskaris

Το ναυάγιο  

Πιάνω τον εαυτό μου πότε πότε  

να αναστενάζει, βαθιά 

με αναφιλητό. 

Σα να 'χει μέσα μου σαλέψει

κάποιο ναυάγιο. 

Χρίστος Λάσκαρης

Haris Vlavianos

                                                    Amedeo Modigliani , the apprentice

V

I am not an ordinary man.
I am a man in love.

I think of you  not as the one who thinks
but as the one who loves.

Haris Vlavianos


V

Δεν είμαι άνθρωπος κοινός.
Ένας ερωτευμένος είμαι.

Σε σκέφτομαι όχι σαν κάποιος που σκέφτεται
αλλά σαν ο ένας που αγαπάει.

Χάρης Βλαβιανός

Panos Kyparissis

                                                       Henri Manguin, bather seated by a cassis

The small of satisfaction

To the limits

The way they love each other

 the sea and the sky

* * *

It shines so bright

your arm at night

or is it broken moons that pass by?

* * *

Newly wed the sea

unkissed in your feet

and you mind only her depth

* * *

Seeing medusas for years

counting fevers

of your lips

How can you grow mature unkissed?

* * *

What are you saying to the wilderness

and it does not pour its shade on your face?

* * *

I slide inside

through the fresh arch of your body

silent vessel of the night

into a deep voyage of salvation

Without doubts, without shores

Panos Kyparissis, Black cotton, 2009

Μικρά της ηδονής

Στα όρια
Όπως αγαπιούνται
θάλασσα κι ουρανός


* * *

Λάμπει λευκή
η ωλένη σου τις νύχτες
ή περνούν σπασμένα τα φεγγάρια; 

* * *

Νεόνυμφη θάλασσα
αφίλιτη στα πόδια σου
και ΄συ λογαριάζεις το βυθό της


* * *

Μέδουσες έβλεπες χρόνια
και πυρετούς μετρούσες
των χειλιών σου

Πώς να ωριμάσεις αφίλητος;


* * *

Τι λες της ερημιάς 

και δε σε σκοτεινιάζει;


* * *

Γλιστρώ μέσα
από τη χλωρή αψίδα του κορμιού σου
σιωπηλό καράβι της νύχτας
σε ταξίδι βαθύ του λυτρωμού
Δίχως αμφιβολίες, δίχως ακτές 

Πάνος Κυπαρίσσης,  "Μαύρο βαμβάκι", Μελάνι, 2009

Chryssanthie Polyzou

                                                      Pieter Bruegel the Elder - The Tower of Babel (Vienna)


        Little Bible

                                                                                "To love means to glorify"
                                                                                         Giorgos Chimonas

I was setting up my own Babel tower.
Not to touch the sky.
No.
Just to glorify you.
But the only thing
I trully needed
was an Ark
to spare me
from your deluge.

Chryssanthie Polyzou



Μικρή Βίβλος
                                                                   
                                                                   "Αγαπώ σημαίνει κάνω κάποιον ένδοξο"
                                                                                              Γιώργος Χειμωνάς

Έστηνα τη δική μου Βαβέλ.
Όχι για ν' αγγίξω τον ουρανό.
Όχι.
Μονάχα για να σε δοξάζω.
Μα το μόνο που τελικά
χρειάστηκα
ήταν μια Κιβωτός
να με σώσει
απ' το δικό σου
Κατακλυσμό.

Χρυσάνθη Πολύζου

Dimitris Antoniou

   Antonio Guzman Capel, flores y otros objetos

                                    
30
You are going to suffer again
playing with poetry;
it's like a medicine:
you should know the dosage,
to find the cure for poison.

Dimitris Antoniou


30
Θα πάθεις πάλι
με ποίηση παίζοντας˙
είν' σαν φάρμακο:
πρέπει δόση να ξέρεις,
στη γιατρειά από φαρμάκι.


Δημήτρης Αντωνίου,  Τάνκα

Nassos Vagenas

                                Sofonisba Anguissola, the chess game, 1555


 How can I beat you.

You set the rules. And you take

all of my soldiers one by one.You surround

my towers. My knights are scared

and wander around at a loss.

But how could I beat you. My 

very queen is fooling around.

She keeps betraying me among the weeds

with your soldiers and bishops.

Nassos Vagenas

Πώς να σε κερδίσω.

Με παίζεις όπως θέλεις. Και μου παίρνεις 

έναν-έναν τους στρατιώτες. Μου κυκλώνεις .

τους πύργους. Τ’ άλογά μου έχουν τρομάξει

και τριγυρνούν εδώ κι εκεί χαμένα.



Μα πώς να σε κερδίσω. Που ακόμα 

κι αυτή η βασίλισσά μου ξεπορτίζει. 

Και με προδίνει αδιάκοπα μέσα στα χόρτα 

με τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς σου.



Νάσος Βαγενάς

Hector Kaknavatos

                            
                                                       Chryssanthie Polyzou, summer in Scopelos, 2018


6
Little sparrow

tell her if you see her

she made of me a cicada

that has never taken joy out of fire

nor of the glow of the wells

of the silence of the split figs 

or the seduced bluish purple sea

the startled noon

tell her

she made of me a voiceless cicada.

Hector Kaknavatos

6
Σπούργε
αν τηνε δεις ναν της το πεις
που μ’ έκανε τζιτζίκι
που όμως δεν την χάρηκε την πυρκαϊά
των πηγαδιών τη λάμψη
των σχισμένων σύκων τη σιωπή
το μαυλισμένο μπλάβο πέλαγο
το σαστισμένο μεσημέρι
ναν της το είπεις που
άχορδο μ’ έκανε τζιτζίκι.

Έκτωρ Κακναβάτος