The house by the sea
I 've always wanted a house by the sea.Not for the horizons,
nor for the crashing of the waves.Just for the decay.
For the windows to warp.For the hinges to get rusty.
For memory to creak merciless.For longings to come in.
For me to pull up amphorae with coins.
As for you, remorseless, with a trident.
Me to write in tears.
I've always wanted a house by the sea. Me and all my broken clocks.
And you, remorseless -- a trident.
Julia Fortouni, "Bite of writing", Mandragoras 2015
~Το σπίτι πλάι στη θάλασσα~
Πάντα ήθελα ένα σπίτι στη θάλασσα. Όχι για τους ορίζοντες,
όχι για τους παφλασμούς των κυμάτων.Μόνο για τη φθορά.
Να σκεβρώνουν τα παράθυρα.Να σκουριάζουν οι μεντεσέδες.
Να τρίζει ανελέητα η μνήμη. Να εισρέουν επιθυμίες.
Να ανασύρω αμφορείς με νομίσματα.
Εσύ, αμετανόητος, με μια τρίαινα .
Να γράφω με αναφιλητά.
Πάντα ήθελα ένα σπίτι στη θάλασσα. Εγώ και όλα τα χαλασμένα μου ρολόγια.
Κι εσύ, αμετανόητος -- μια τρίαινα.
Τζούλια Φορτούνη
(από τη συλλογή "δήγμα γραφής", Μανδραγόρας 2015)
Να τρίζει ανελέητα η μνήμη Να εισρέουν επιθυμίες..........ωραίο Με πολύ συναίσθημα
ReplyDeleteΌμορφοι στίχοι, Καλλιόπη, έχεις δίκιο! :-)
ReplyDeleteευχαριστώ από καρδιάς... για την παρουσίαση σ΄αυτό το καλαίσθητο ιστολόγιο...και όχι μόνο...
ReplyDeleteευχαριστώ από καρδιάς... για την παρουσίαση σ΄αυτό το καλαίσθητο ιστολόγιο...και όχι μόνο...
ReplyDeleteΝα είσαι καλά, Τζούλια μου!
ReplyDeleteΚαι νά'σαι πάντα χαρούμενη και δημιουργική...