Haris Vlavianos

                                                   Joaquin Sorolla y Bastida - Beach


WHAT EXACTLY IS POETRY?

You are driven to a deserted beach

All the way your eyes

are blindfolded in a white handkerchief.

You finally unfold them

and you see the sea

spreading peacefully

to the end of the horizon.

You suddenly close them

and you are laying

on a rock,

gazing bewildered

the starry sky.

You open them again

and in front of you

unfolds a plain

sown with daises

You lean and pick one randomly

Its petals form

 - what else ?

 your name.

Haris Vlavianos



ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ;


Σε οδηγούν σε μια ερημική παραλία.
Σ’ όλη τη διαδρομή τα μάτια σου
είναι δεμένα με λευκό μαντήλι.
Το λύνεις επιτέλους.
και βλέπεις τη θάλασσα
ν’ απλώνεται γαλήνια
ως τα βάθη του ορίζοντα.
Τα κλείνεις και ξαφνικά
βρίσκεσαι ξαπλωμένος
πάνω σ’ έναν βράχο,
να κοιτάς έκθαμβος
τον έναστρο ουρανό.
Τ' ανοίγεις πάλι
και μπροστά σου
ξετυλίγεται ένα λιβάδι
σπαρμένο με μαργαρίτες.
Σκύβεις και κόβεις μία στην τύχη.
Τα πέταλά της σχηματίζουν
- τι άλλο;
τ’ όνομά σου.

ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ