Aristidis Glykas, Fearless, 1929
S/S CLEAR LOOK
How hasty, limited is my move,
with times of fixed departures and ports of call,
with steady routes, excellent weather forecasts,
on a sea free of maritime dangers and piracy.
How disgracefully I have forgotten the worm of the open sea,
the shining of the lightning, the vertigo of the tempest,
the anticipation of the new, the sailor's hand
who used to make me lighter from the wounds of time and rust.
Everything took its place, its distance.
My first reactions for a private, secret life,
are forgotten,
the tropical seas come no longer as a surprise to me
with their phosphorescence. There is
something beautiful between my prow and the world
something transparent.
I can, even at this late, detect the details,
discern.
Tassos Korfis, Memories of ships
S/S CLEAR LOOK
Πόσο βιαστικά, περιορισμένα, κινούμαι,
με χρόνους απόπλου και κατάπλου καθορισμένους,
με σταθερά δρομολόγια, με άριστες προβλέψεις καιρού,
σε θάλασσες ελεύθερες από ναυτιλιακούς κινδύνους
και πειρατείες.
Πόσο χωρίς ντροπή λησμόνησα το σαράκι της ανοιχτής θάλασσας,
τη φωταψία των αστραπών, τον ίλιγγο της τρικυμίας,
την προσδοκία του καινούριου, το χέρι του ναύτη
που με ξαλάφρωνε απ' τις πληγές του χρόνου και τη σκουριά.
Όλα πήραν τη θέση τους, τις αποστάσεις τους.
Οι πρώτες αντιδράσεις για μια ιδιαίτερη, κρυφή ζωή,
ξεχάστηκαν,
οι θάλασσες των τροπικών δε με ξαφνιάζουν πια
με τους φωσφορισμούς τους. Υπάρχει
κάτι όμορφο ανάμεσα στην πλώρη μου και τον κόσμο,
κάτι διάφανο.
Μπορώ, έστω κι αργά, να ξεχωρίσω τις λεπτομέρειες,
να διακρίνω.
Τάσος Κόρφης "ΜΝΗΜΕΣ ΠΛΟΙΩΝ' Πρόσπερος ,1983
Ποιος άραγε ξέρει
ReplyDeleteΔεν μπόρεσα να διατηρήσω τη μορφή σου
έτσι όπως στάθηκε για μια στιγμή στα μάτια μου
κι ύστερα χάθηκε, γίνηκε χίλιες μικρές υποσχέσεις,
δάκρυα της άνοιξης και θρήνοι της βαρυχειμωνιάς.
Μπορεί να ήσουν μια πολιτεία, ένα σπίτι ολομόναχο,
μια πυρκαγιά,
τα βήματα ενός αλήτη στο δρόμο, η βροχή... Μπορεί
να ήσουν
και μια γυναίκα, μια συγκεκριμένη γυναίκα που πέρασε
γεμίζοντας μια χειμωνιάτικη νύχτα.
ΤΑΣΟΣ ΚΟΡΦΗΣ
Έντονα τα στοιχεία του νεορομαντισμού και σ'αυτό το ποίημα, Ρόζα μου...
ReplyDeleteΗ νοσταλγία,η απώλεια,η θλίψη φέρνει θεματολογικά σε Καρυωτάκη, σε Ουράνη.:-)