Monday, 28 March 2016

Yiannis Patilis

                 
Clara Lieu , Shadows

           
What a great anonymity Death is.

(And what Memory,

My God!

N o o n e 

Is forgotten!)


Yiannis Patilis

‿‿‿‿‿‿‿‿‿‿‿‿

Τι τεράστια ανωνυμία ο θάνατος.

(Και τι Μνήμη,

Θεέ μου!

Κ α ν έ ν α

Δεν ξεχνάει!)



Γιάννης Πατίλης
at

4 comments:

  1. Rosa Mund29 March 2016 at 11:14

    Δεν ξέρω τον κόσμο
    Πριν απ’ την πτώση του.
    Ξέρω μόνο την πτώση.
    Γι’ αυτό καθημερινώς την εορτάζω.
    Ιδίως τα μεγάλα φωτεινά μεσημέρια.
    Όταν κάθομαι στις ερημωμένες πλατείες
    Και χαϊδεύω με τα μάτια μου
    Αυτά τα θρύμματα.
    Τις απτότατες αποδείξεις
    Της ζωής μου.
    (Αφού ζωή είναι αυτό
    Που θρυμματίζεται.)

    ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΤΙΛΗΣ

    ReplyDelete
  2. Eros and Psyche30 March 2016 at 19:32

    Το αγαπώ κι εγώ αυτό!
    http://hellenicpsycheandpoeticeros.blogspot.gr/2015/01/giannis-patilis-hot-noon.html
    :-)

    ReplyDelete
  3. Rosa Mund2 April 2016 at 12:24

    Φαίνεται πως συμφωνούμε. Διαλέγω τότε κάτι άλλο:


    Δεν βλέπω γιατί να φύγω.
    Να πάω πού;
    Πού θα ‘βρω τόσα ερείπια.
    Τόσα κομμάτια του ολόκληρου.
    Καλύτερα εδώ.
    Ανάμεσα στα ερείπια του χθες
    Και σ’ αυτά που έρχονται.

    Γιάννης Πατίλης, από τη συλλογή Ζεστό Μεσημέρι (1984)

    ReplyDelete
  4. Eros and Psyche2 April 2016 at 15:43

    Ω!! Το πέτυχες αυτήν τη φορά! Δεν το θυμάμαι αυτό! Υπέροχο καλή μου, Ρόζα

    ReplyDelete