Angeliki Lalou

       

                                           Lionel Walden, Night train, (1861-1933)

We count losses

We file defeats

One after another

We spend our time

On lonely platforms

Always waiting

For the wrong train

Usually delayed

A lifetime and two days

Suitcases are kept in the customs

Or forgotten in the missing luggage

And the hands lost  in pockets

Hiding  our embarrassment

When there is nothing left to hold anymore

Just sand on the fingers

To build the castles of memories

In every step we take

And to have them ruined

As soon as we turn our back

In our absentia


Angeliki Lalou

Μετράμε απώλειες

Στοιχίζουμε ήττες

Τη μία πάνω στην άλλη

Περνάμε τον καιρό μας

Σε μοναχικές αποβάθρες

Περιμένοντας πάντα

Το λάθος τρένο

Που ως συνήθως αργεί

Μια ζωή και δυο μέρες

Οι βαλίτσες κρατημένες στο τελωνείο

Ή ξεχασμένες στα απολεσθέντα

Και τα χέρια χωμένα στις τσέπες

Να κρύβουν την αμηχανία

Πως δεν έμεινε τίποτα πια να κρατήσουν

Μόνο άμμος στα δάχτυλα

Να χτίζονται κάστρα από αναμνήσεις

Σε κάθε μας βήμα

Και να γκρεμίζονται

Μόλις γυρίσουμε την πλάτη

Ερήμην μας




Αγγελική Λάλου