Yiannis Ritsos

                 Dimitris Kondilis

The poems I have lived in your body in silence,

will ask me, someday, when you leave, their voice  back.
But I'll have no voice anymore to pronounce them. Because you always used
to walk barefoot in the rooms, and then  you used to shrink in bed
a skein of feathers,  silk and wild flame. You were crossing your arms 
around your knees, leaving your dusty rose feet provocatively stretched.
Remember me – you told me – like this;
exactly like this remember me with my dirty feet; with my hair 
thrown over my eyes– because like this I can see you deeper. So,
how can I have a voice anymore? Never has  Poetry walked in such a way
under the all white apple trees in bloom of any Paradise.

Yiannis Ritsos, Words of flesh, 1981

± ± ± ±

Τα ποιήματα που έζησα στο σώμα σου σωπαίνοντας,
θα μου ζητήσουν, κάποτε, όταν φύγεις, τη φωνή τους.
Όμως εγώ δε θα ’χω πια φωνή να τα μιλήσω. Γιατί εσύ συνήθιζες πάντα
να περπατάς γυμνόποδη στις κάμαρες, κι υστέρα μαζευόσουν στο κρεβάτι
ένα κουβάρι πούπουλα, μετάξι κι άγρια φλόγα. Σταύρωνες τα χέρια σου
γύρω στα γόνατά σου, αφήνοντας προκλητικά προτεταμένα
τα σκονισμένα σου ρόδινα πέλματα. Να με θυμάσαι – μου ’λεγες – έτσι˙
έτσι να με θυμάσαι με τα λερωμένα πόδια μου˙ με τα μαλλιά μου
ριγμένα στα μάτια μου – γιατί έτσι βαθύτερα σε βλέπω. Λοιπόν,
πώς να ’χω πια τη φωνή. Ποτέ της η Ποίηση δεν περπάτησε έτσι
κάτω από τις πάλλευκες ανθισμένες μηλιές κανενός Παραδείσου.

~Γιάννης Ρίτσος ~ Σάρκινος λόγος , Κέδρος 1981

Yiannis Varveris

           Erwin Blumenfeld , Mirror , 1947

"She told me word for word
 -If I die
How could I live
Without you?"

Yiannis Varveris, Of very old age, 2011

±  ±  ± 

"Μου είπε επί λέξει
-Άμα πεθάνω

Πώς θα ζήσω
Χωρίς εσένα;"

Γιάννης Βαρβέρης, Βαθέος γήρατος, 2011

Sappho

                                          Bénigne Gagneraux (1756-1795) Eros wakens Psyche

Eros,

pain giver,

cunning weaver of fantasies and fables...


 Eros,

the limb-loosener, is shaking me,

bittersweet,  unbeatable beast...


Sappho, 6th century B.C.

a     a    a    c

Ἔρoς ...

ἀλγεσίδωρος ...

μυθοπλόκος ...


Ἔρoς …

μ'o λυσιμέλης  δόνει...

γλυκύπικρον  ἀμάχανον ὄρπετον …


Σαπφώ

Nikos- Alexis Aslanoglou

                                                   Aristomenis Angelopoulos, Man by the door

Oath

You that have covered me with your dense anonymity

traveller of the night that has passed

you I have never memorized- but you stood

so deeply mine, so untouched

in the mingling of the rest, so clumsy

in their shouts and haughty
yet so authentic and vulnerable

in your slightest vibrations, as

what we have lived or hoped for is meant to be

in a trill or in a tear always missed 

Traveller of the night that has passed

poetic eloquence, technique of a verse that can be learned

suppleness of an expression consciously conquered

climaxed emotion you can direct

Not a single erotic verse anymore, I swear to you.

Nikos Alexis Aslanoglou

Όρκος

Συ που με κάλυψες με την πυκνή ανωνυμία σου
ταξιδιώτη της νύχτας που έφυγε
εσένα που δεν αποστήθισα ποτέ – μα στάθηκες
τόσο βαθιά δικός μου, τόσο ανέπαφος
μέσα στον συμφυρμό των άλλων, τόσο αδέξιος
μες στους αλαλαγμούς των κι ακατάδεχτος
τόσο μα τόσο αυθεντικός κι όμως ευάλωτος
μες στους παραμικρούς σου κραδασμούς, καθώς
αυτό που ζήσαμε ή ελπίσαμε είναι γραφτό
σ’ ένα τρεμούλιασμα ή σ’ ένα δάκρυ πάντα ν’ αστοχήσει

 
Ταξιδιώτη της νύχτας που έφυγε
ποιητική ευγλωττία, τεχνική ενός στίχου που μαθαίνεται
ευλυγισία μιας έκφρασης που καταχτιέται ενσυνείδητα
συγκίνηση κορυφωμένη που την κατευθύνεις 

Ούτ’ ένα στίχο πια ερωτικό, στ’ ορκίζομαι 

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

Christos Laskaris

                                             Niki Karagatsi ,Taverna in Mykonos,1955

Just a surface

Neither happy,

nor sad.

 just ,

a surface,

on which

time slides.

Christos Laskaris, Afternoon to evening, 2006 

Απλώς, μια επιφάνεια

Ούτε ευτυχισμένος,
ούτε δυστυχισμένος.
απλώς,
μια επιφάνεια,
που πάνω της
κάνει τσουλήθρα ο χρόνος.

Χρίστος Λάσκαρης,  Απόγευμα προς βράδυ, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2006

Yerassimos Lykiardopoulos

                                       Apollon Mokritsky.  Italian Women on the Terrace (Tarantella). 1846

                  V.
.                                                                ..I always hold you inside my heart...

Like a griko song,
with its smiling sorrow so high in the sky
a little swallow between two countries

last year's wine on tipsy lips

like a song you never think of much
but it thinks of you when southern wind blows

like a street  song  in the distance
-- that's how you should remember me


Yerassimos Lykiardopoulos,  Mandarin's poems, 2002




                       V.
                                                                   ... Εις την καρδία μου πάντα εσένα βαστώ...

Όπως ένα τραγούδι των Γκρεκάνων,
με τη γελούμενη λύπη του στα ύψη τ' ουρανού
χελιδονάκι ανάμεσα σε δυο πατρίδες

προπέρσινο κρασί σε μεθυσμένα χείλη

όπως ένα τραγούδι που δεν το σκέφτεσαι πολύ
αλλά σε σκέφτετ' εκείνο όταν φυσάει νοτιάς

όπως ένα τραγούδι μακρινό στο δρόμο
--έτσι να με θυμάσαι

Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος , Τα ποιήματα του Μανδαρίνου,Ύψιλον 2002

Christos Laskaris

                                                                                  Juan Miro, Blue II

  SHRINKAGE

Every day that goes by
I shrink more and more.
I grow less and less

till I finally become
that black dot

ending  in this way my short sentence.

Christos Laskaris , Room for one, 2001

   ♠ ♠ ♠   

ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ

Κάθε μέρα που περνά
μαζεύω και περισσότερο.
Λιγοστεύω, λιγοστεύω

ώσπου θα γίνω
η μαύρη κουκκίδα

κλείνοντας τη μικρή μου πρόταση.

Χρίστος Λάσκαρης, Δωμάτιο για έναν, εκδ. Γαβριηλίδης, 2001 

Chryssanthie Polyzou

                                                    Arnold Böcklin, Isle of the dead (Basel version, 1880)

And our beloved dead?

Eyes long forgotten
lips their sound  has faded away
dearest voices of silence.

And we?

Vivamus atque amemus.

Of course we'll live
we'll certainly love
but most of all , we'll be loved.


Chryssanthie Polyzou

♠  ♠  ♠

Κι οι αγαπημένοι μας νεκροί;

Μάτια καιρό λησμονημένα
χείλη που ο ήχος τους ξεθώριασε
φωνές αγαπημένες της σιωπής.

Κι εμείς;

Vivamus atque amemus.

Και βέβαια θα ζήσουμε
σίγουρα θ' αγαπήσουμε
μα πιο πολύ, θ' αγαπηθούμε.


Χρυσάνθη Πολύζου , Εμβόλιμον 75-76, 2015

Stavros Vavouris

 

                         Andre Kertesz, Paris 1929

So strange it rains on breakups

So strange it rains on breakups,
It always rains.

You see everything  flickering blurry
behind a window pane
hit by merciless rain.
You start wiping it
but the water
instantly over the other water
it makes it more ane more blur
while withdrawing in the street
a completely undefined shape
and there it is! vague , hesitating for a while
before getting dissolved in the rain.

It rains on breakups.

Even if it shines bright under the light
the whole world.

So strange ! It rains,

it always rains.

Stavros Vavouris

Περίεργο βρέχει στους χωρισμούς

Περίεργο, βρέχει στους χωρισμούς, 

πάντοτε βρέχει. 

Όλα τα βλέπεις να τρεμίζουν δυσδιάκριτα

πίσω από `να τζάμι

που το κτυπάει ανήλεη η βροχή.

Κάνεις να το σκουπίσεις

μα το νερό,

αμέσως πάνω απ` το άλλο το νερό  

όλο και το θαμπώνει πιο πολύ

καθώς απομακρύνεται στο δρόμο

έν` απολύτως ακαθόριστο περίγραμμα

και να! θολό, που κοντοστέκει λίγο

πριν διαλυθεί μες στη βροχή.

Βρέχει στους χωρισμούς.

Ακόμα και ν` αστράφτει κάτω από το φως,

ο κόσμος όλος.

Περίεργο! Βρέχει,

πάντοτε βρέχει.  


Σταύρος  Βαβούρης

η λέξη  [τ.198] και το κείμενο του κ.Γ.Μαρκόπουλου

Yiannis Varveris

 

 Pierre Bonnard,The letter, c1906

ΤHE LETTER

In your coat's pocket
old sesame seed
pistachio shells
and my crumpled letter.
Words awoke
phrases stretched
I have crackled for months inside
days of cold
nights hung in silence
in case you might hear
I ve changed the punctuation broadening hints
I had myself cut and tailored
fitting  your probable desires.
But now entering the summer
with the perspectives of our future  clear
instead of crushing myself jumping
or you erasing me
by sending your coat to the dry cleaner's
I 'll cringe  I 'll shrink
into sesame or paring
and I 'll grab myself by the seams for ever.

Someday I 'll be touched by your fingers.


Yiannis Varveris, Of war invalids, 1982

TO ΓΡΑΜΜΑ

Στην τσέπη του παλτού σου

παλιό σουσάμι

φλούδια φιστικιών

και το τσαλακωμένο γράμμα μου.

Ξύπνησαν λέξεις 

φράσεις ανακλαδίστηκαν

έτριξα μήνες εκεί μέσα

μέρες του κρύου

νύχτες απ’ την κρεμάστρα μέσα στη σιωπή

μήπως ακούσεις

άλλαξα στίξη αμβλύνοντας υπαινιγμούς

κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου

κατά τις πιθανές σου επιθυμίες.

Μα τώρα πια που μπαίνει το καλοκαιράκι

κι είναι σαφείς οι προοπτικές του μέλλοντός μας

αντί να γκρεμοτσακιστώ πηδώντας

ή αντί να με ξεγράψεις

στέλνοντας το παλτό σου στο καθαριστήριο

θα σφίξω θα μαζέψω 

σε σουσάμι ή φλούδι

κι απ’ τις ραφές θα γραπωθώ για πάντα. 

Κάποτε θα μ’ αγγίξουνε τα δάχτυλά σου.

Γιάννης Βαρβέρης , Αναπήρων πολέμου, 1982